جهانی که در واقع «دامی» بیش نیست، و بشر مغرور و سرگردان، در ریسمان های به‌هم ‌تنیده‌ی آن تقلا می‌کند. در جامعه ی دیکتاتوری،.مدام بینِ انتخابِ درست و غلط، تردید است

از یک سو، با عملی که می‌دانند درست است، جانِ خود را به خطر می‌اندازند و از سوی دیگر، با سکوت در برابرِ استبداد، آرمانهایشان را می‌بازند. بهتر است فریاد برآوریم ومرگِ خود را جلو بیندازیم تا سکوت کنیم و جان دادنِ تدریجیِ خود را طولانی سازیم؟

اشعار

 آقا اجازه

آقا اجازه هست با ریه هایم نفس بکشم؟

گاهی میان خودم و تو دو خط = بکشم؟


امشب كنار تو نخوابم و براى خودم قفس بكشم


دوست دارم خط تاکید زیرِ هوس بكشم


No comments:

Post a Comment