جهانی که در واقع «دامی» بیش نیست، و بشر مغرور و سرگردان، در ریسمان های به‌هم ‌تنیده‌ی آن تقلا می‌کند. در جامعه ی دیکتاتوری،.مدام بینِ انتخابِ درست و غلط، تردید است

از یک سو، با عملی که می‌دانند درست است، جانِ خود را به خطر می‌اندازند و از سوی دیگر، با سکوت در برابرِ استبداد، آرمانهایشان را می‌بازند. بهتر است فریاد برآوریم ومرگِ خود را جلو بیندازیم تا سکوت کنیم و جان دادنِ تدریجیِ خود را طولانی سازیم؟

دختر هنرمند: شب در پارک روبروی تالار خوابیدیم

مهدیس ابراهیمیان، نوجوان تکنواز دوتار در گفت‌وگو با ایلنا گفت، بخاطر دختر بودنش در خیلی مواقع مانع نوازندگی‌اش شده‌اند.

او می‌گوید: «خیلی مواقع با من برای اجرای برنامه از قبل هماهنگ کرده بودند که در مراسمی دوتار بزنم و دو سه روز وقت گذاشتم و تمرین کردم اما قبل مراسم به من اطلاع دادند که اجرای‌تان کنسل است و به خاطر اینکه دختر هستم، اجازه اجرا نمی‌دهند.»

به گفته او، طی شش سالی که دوتار را شروع کرده اگرچه هر ساله در مسابقات و جشنواره‌های مختلف از سطح شهرستانی گرفته تا بین‌المللی مقام کسب کرده اما “تابه‌حال حتی یک مسئول کوچک‌ترین تقدیری” از او نکرده است.

او گلایه می‌کند: «در جشنواره ملی جوان که نام تربت جام را پرآوازه کردیم هیچ مسئول شهرستانی و استانی از ما حمایت نکرد و هزینه ایاب و ذهاب و اسکان با خودمان بود و شب در پارک روبروی تالار وحدت خوابیدیم.



source https://www.azadegy.de/?p=20043

No comments:

Post a Comment