کنوانسیون بین المللی نایروبی درباره انتقال لاشه کشتیها
قانون الحاق دولت جمهوری اسلامی ایران به کنوانسیون بین‌المللی نایروبی درباره انتقال لاشه کشتیها
جناب آقای دکتر محمود احمدینژادریاست محترم جمهوری اسلامی ایرانعطف به نامه شماره ۱۵۷۹۶۸/۴۲۸۷۸ مورخ ۹/۸/۱۳۸۸ در اجراء اصل یکصد و بیست و سوم (۱۲۳) قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران قانون الحاق دولت جمهوری اسلامی ایران به کنوانسیون بین‌المللی نایروبی درباره انتقال لاشه کشتیها که باعنوان لایحه به مجلس‌شورای اسلامی تقدیم گردیده بود، با تصویب در جلسه علنی روز سه‌شنبه مورخ ۲۸/۲/۱۳۸۹ و تأیید شورای محترم نگهبان به‌پیوست ابلاغ می‌گردد.
رئیس مجلس شورای اسلامی ـ علی لاریجانی
شماره۶۳۶۸۸ ۳۱/۳/۱۳۸۹وزارت راه و ترابریقانون الحاق دولت جمهوری اسلامی ایران به کنوانسیون بین‌المللی نایروبی درباره انتقال لاشه کشتیها که در جلسه علنی روز سه‌شنبه مورخ بیست و هشتم اردیبهشت ماه یکهزار و سیصد و هشتاد و نه مجلس شورای اسلامی تصویب و در تاریخ ۱۲/۳/۱۳۸۹ به تأیید شورای نگهبان رسیده و طی نامه شماره ۱۹۶۶۰/۳۶۴ مورخ ۲۲/۳/۱۳۸۹ مجلس شورای اسلامی واصل گردیده است، به پیوست جهت اجراء ابلاغ می‌گردد.
رئیس جمهور ـ محمود احمدی‌نژاد
قانون الحاق دولت جمهوری اسلامی‌ایران به کنوانسیون بین‌المللی نایروبی درباره انتقال لاشه کشتیها
ماده واحده ـ به دولت جمهوری اسلامی‌ایران اجازه داده می‌شود به کنوانسیون بین‌المللی نایروبی درباره انتقال لاشه کشتیها، مصوب ۲۰۰۷ میلادی (برابر با ۱۳۸۶ هجری شمسی) به شرح پیوست ملحق گردد و با توجه به بند (۴) ماده (۱۵) با انتخاب روش داوری موضوع جزء (پ) بند (۱) ماده (۲۸۷) کنوانسیون سازمان ملل متحد در باره حقوق دریاها، مصوب ۱۹۸۲ میلادی (برابر با ۱۳۶۱ هجری شمسی) اسناد الحاق را نزد امین اسناد تودیع نماید.تبصره۱ـ وزارت راه و ترابری (سازمان بنادر و دریانوردی) مسؤول اجراء کنوانسیون می‌باشد و تغییر مجری برعهده دولت است.تبصره۲ـ ارجاع به داوری موضوع ماده واحده توسط دولت جمهوری اسلامی‌ایران منوط به رعایت قوانین و مقررات مربوط است.تبصره۳ـ رعایت اصل هفتاد و هفتم (۷۷) قانون اساسی جمهوری اسلامی‌ایران برای هرگونه بازنگری یا اصلاح کنوانسیون در اجراء ماده (۱۴) آن، الزامی‌است.
بسم الله الرحمن الرحیم
کنوانسیون بین‌المللی نایروبی درباره انتقال لاشه کشتیها مصوب ۲۰۰۷ میلادی (برابر با ۱۳۸۶ هجری‌شمسی)
مقدمهدولتهای عضو این کنوانسیون؛با آگاهی از این واقعیت که لاشه کشتیها، در صورت عدم انتقال ممکن است سبب ایجاد خطری برای دریانوردی یا محیط زیست دریایی شوند؛با اعتقاد به نیاز به تصویب رویه‌ها و قواعد بین‌المللی یکسان جهت حصول اطمینان از انتقال فوری و مؤثر لاشه کشتیها و پرداخت غرامت برای هزینه‌های مترتب بر آن؛با توجه به این که بسیاری از لاشه کشتیها ممکن است در قلمرو دولتها از جمله دریای سرزمینی واقع شده باشند؛با تصدیق منافعی که از یکنواختی نظامهای حقوقی حاکم بر مسؤولیت و پاسخگویی (مالی) برای انتقال لاشه کشتیهای موجد خطر حاصل می‌شود؛با در نظر داشتن اهمیت کنوانسیون سازمان ملل متحد درباره حقوق دریاها، مصوب ۱۰ دسامبر ۱۹۸۲ میلادی (برابر با ۱۹/۹/۱۳۶۱هجری شمسی) در خلیج منتگو و حقوق بین‌المللی عرفی دریاها و نیاز بعدی جهت اجراء این کنوانسیون طبق مفاد مزبور؛ به شرح زیر توافق نموده اند:ماده ۱ـ تعاریفاز نظر این کنوانسیون:۱ـ « منطقه کنوانسیون» یعنی منطقه انحصاری اقتصادی یک دولت عضو، که طبق حقوق بین‌الملل تعیین شده است یا اگر دولت عضوی چنین منطقه‌ای را تعیین نکرده است یک منطقه فراتر یا مجاور دریای سرزمینی آن دولت که توسط دولت مزبور طبق حقوق بین الملل تعیین شده و بیش از ۲۰۰ مایل دریایی از خطوط مبدائی که از آنها عرض دریای سرزمینی آن اندازه گیری می‌شود، امتداد نمی‌یابد.۲ـ «کشتی» یعنی شناور دریاپیما از هر نوع که باشد و شامل قایقهای پرنده، هوا ناوها، زیر دریایی‌ها، ناوهای شناور و سکوهای شناور، به استثناء زمانی که سکوهای مزبور در موقعیتی قرار دارند که به امر اکتشاف، استخراج یا استحصال منابع معدنی بستر دریا مشغول هستند، می‌شود.۳ـ « سانحه دریایی» یعنی تصادم کشتیها، به گل نشستن یا حادثه دیگر دریانوردی، یا اتفاق دیگری در کشتی، یا خارج از آن، که منجر به خسارت عمده یا تهدید قریب‌الوقوع بروز خسارت عمده به کشتی یا محموله آن می‌شود.۴ـ «لاشه کشتی» در پی یک سانحه دریایی، یعنی:الف) کشتی مغروق یا به گل نشسته؛ یاب) هر بخشی از کشتی مغروق یا به گل نشسته از جمله هر شیئی که در کشتی مزبور وجود دارد یا وجود داشته است؛ یاپ) هر شیئی که در دریا از کشتی جدا شده است و به گل نشسته، غرق شده یا در دریا در حرکت است؛ یات) کشتی که در آستانه غرق‌شدن یا به گل نشستن است یا عرفاً انتظار به گل نشستن یا غرق شدن آن می‌رود چنانچه اقدامات مؤثر برای کمک به کشتی یا هر گونه اموال در معرض خطر، قبلاً اتخاذ نشده باشد.۵ ـ «خطر» یعنی هر وضعیت یا تهدیدی که:الف) خطر یا مانعی برای دریانوردی ایجاد می‌کند؛ یاب) عرفاً انتظار می‌رود که سبب بروز پیامدهای وسیع زیانبار برای محیط زیست دریایی، یا خسارت به خط ساحلی یا منافع مربوط یک یا چند دولت شود.۶ ـ «منافع مربوط» یعنی منافع دولت ساحلی‌که به طور مستقیم به‌وسیله لاشه کشتی تحت تأثیر یا مورد تهدید قرار می‌گیرد، مانند:الف) فعالیتهای دریایی در ساحل، بندر و دهانه رود، از جمله فعالیتهای ماهیگیری که شیوه اصلی امرار معاش اشخاص مربوط را تشکیل می‌دهد؛ب) جاذبه‌های گردشگری و سایر منافع اقتصادی منطقه مربوط؛پ) سلامت جمعیت ساحلی و رفاه منطقه مربوط از جمله محافظت از منابع زنده دریایی و حیات وحش، وت) زیر ساخت فرا ساحلی و زیرآبی.۷ـ « انتقال» یعنی هر شکل پیشگیری، کاهش یا حذف خطر ناشی از لاشه کشتی. « انتقال»، « انتقال یافته» و « در حال انتقال» بر این اساس تفسیر میشوند.۸ ـ « مالک ثبت شده» یعنی شخص یا اشخاص ثبت شده به عنوان مالک کشتی، یا در صورت فقدان ثبت، شخص یا اشخاصی که در زمان سانحه دریایی مالک کشتی میباشند. با این حال در مورد کشتی تحت مالکیت دولت و مورد بهره‌برداری توسط شرکتی که در آن دولت به عنوان بهره‌بردار کشتی مزبور ثبت شده، « مالک ثبت شده» به چنین شرکتی اطلاق خواهد شد.۹ـ «بهره بردار کشتی» یعنی مالک کشتی یا هر سازمان یاشخص دیگری مانند مدیر، یا مستأجر کشتی لخت، که مسؤولیت بهره‌برداری از کشتی را از طرف مالک کشتی بر عهده گرفته است و با فرض چنـین مسؤولیتی، موافقت نموده تا همه وظایف و مسؤولیتهای مقرر به‌موجب مجموعه مقررات بین‌المللی مدیریت ایمنی آن طور که اصلاح شده را بر عهده گیرد.۱۰ـ «دولت تحت تأثیر» یعنی دولتی که لاشه کشتی درمنطقه کنوانسیون آن دولت واقع شده است.۱۱ـ «دولت ثبت کشتی» در ارتباط با کشتی ثبت شده، یعنی دولت ثبت کشتی و در رابطه با کشتی ثبت نشده، یعنی دولتی که کشتی محق به برافراشتن پرچم آن است.۱۲ـ «سازمان» یعنی سازمان بین‌المللی دریانوردی.۱۳ـ « دبیر کل» یعنی دبیر کل سازمان.ماده ۲ـ اهداف و اصول کلی۱ـ یک دولت عضو میتواند اقداماتی را طبق این کنوانسیون در رابطه با انتقال لاشه کشتی که در منطقه کنوانسیون موجب خطر می‌شود، اتخاذ نماید.۲ـ اقـدامات اتخاذ شده توسط دولت تحـت تأثیر طبق بند (۱) باید متناسب با خطر باشد.۳ـ چنین اقداماتی نباید فراتر از مواردی باشد که به طور متعارف برای انتقال لاشه کشتی که خطری را ایجاد می‌کند، ضروری است، و باید به محض انتقال لاشه کشتی متوقف شود. اقدامات مزبور نباید به نحو غیرضروری به حقوق و منافع سایر دولتها از جمله دولت ثبت کشتی و هر شخص مرتبط اعم از حقیقی یا حقوقی خدشه وارد کند.۴ـ اعمال این کنوانسیون در منطقه کنوانسیون، یک دولت عضو را محق به ادعا یا اعمال حاکمیت یا حقوق حاکمیتی بر هر بخش از دریای آزاد نمی‌نماید.۵ ـ چنانچه تأثیرات سانحه دریایی که منجر به ایجاد لاشه کشتی می‌شود، دولتی غیر از دولت تحت‌تأثیر را شامل شود، دولتهای عضو باید برای همکاری تلاش نمایند.ماده ۳ـ دامنه شمول۱ـ این کنوانسیون، جز در صورتی که به نحو دیگری در این کنوانسیون مقرر شده باشد، در مورد لاشه کشتیها در منطقه کنوانسیون اعمال خواهد شد.۲ـ یک دولت عضو میتواند اعمال این کنوانسیون را به لاشه کشتیهای واقع در قلمرو خود، از جمله دریای سرزمینی، با رعایت بند (۴) ماده (۴) این کنوانسیون تعمیم دهد. از این رو، در این صورت، دولت عضو باید دبیر کل را در زمان اعلام رضایت خود به التزام به این کنوانسیون، یا هر زمان بعد از آن، آگاه کند. چنانچه دولت عضوی اطلاعیه‌ای را در مـورد اعمال این کنوانسیـون به لاشه کشتیهای واقع در قلمرو خود از جمله دریای سرزمینی صادر کرده باشد، این امر هیچ لطمه‌ای به حقوق و تعهدات آن دولت برای اتخاذ اقداماتی در رابطه با لاشه کشتیهای واقع در قلمرو آن از جمله دریای سرزمینی به غیر از جانمایی، علامتگذاری و انتقال آنها طبق این کنوانسیون، وارد نمی‌سازد. مفاد مواد (۱۰)، (۱۱) و (۱۲) این کنوانسیون در مورد هر اقدامی‌که به این نحو اتخاذ شده باشد، به¬جز موارد مذکور در مواد (۷)، (۸) و (۹) این کنوانسیون اعمال نخواهد شد.۳ـ چنانچه دولت عضوی، اطلاعیه¬ای را به موجب بند (۲) ماده (۳) این کنوانسیون صادر کرده باشد، منطقه کنوانسیون دولت تحت تأثیر شامل قلمرو از جمله دریای سرزمینی آن دولت عضو خواهد بود.۴ـ اطلاعیه صادره به موجب بند (۲) ماده (۳) این کنوانسیون، اگر قبل از لازم‌الاجراء شدن این کنوانسیون برای آن دولت عضو صادر شده باشد به محض لازم‌الاجراء شدن، برای آن دولت عضو نافذ خواهد شد. اگر اطلاعیه بعد از لازم الاجراء شدن این کنوانسیون برای آن دولـت عضو صادر شـده باشد، شش ماه پـس از دریافت آن توسـط دبیر کل نافذ خواهد شد.۵ ـ دولت عضوی که اطلاعیه را به موجب بند (۲) ماده (۳) این کنوانسیون صادر کرده است میتواند از طریق ارسال اطلاعیه انصراف، خطاب به دبیر کل، در هر زمانی از آن صرف نظر نماید. اطلاعیه انصراف مزبور شش‌ماه پس از دریافت آن توسط دبیر کل نافذ خواهد شد، مگر این که اطلاعیه تاریخ مؤخری را تعیین کرده باشد.ماده ۴ـ موارد عدم شمول۱ـ این کنوانسیون در مورد اقدامات اتخاذ شده به موجب کنوانسیون بین‌المللی مربوط به مداخله در دریای آزاد در مواقع سوانح آلودگی نفتی، مصوب ۱۹۶۹میلادی (برابر با ۱۳۴۸ هجری شمسی) آن‌طور که اصلاح شده یا پروتکل مربوط به مداخله در دریای آزاد در مواقع آلودگی توسط مواد غیرنفتی، مصوب ۱۹۷۳ میلادی (برابر با ۱۳۵۲ هجری‌شمسی) آن‌طور که اصلاح شده، اعمال نخواهد شد.۲ـ این کنوانسیون در مورد هیچ کشتی جنگی یا کشتی دیگر تحت مالکیت یا بهره‌برداری یک دولت که در زمان استفاده تنها برای مقاصد غیر بازرگانی دولت مورد استفاده قرار می‌گیرد، اعمال نخواهد شد مگر این که آن دولت به نحو دیگری تصمیم بگیرد.۳ـ چنانچه دولت عضوی تصمیم به اعمال این کنوانسیون در مورد کشتیهای جنگی خود یا سایر کشتیهای مذکور در بند(۲) ماده (۳) این کنوانسیون بگیرد، باید دبیرکل را از این امر با تصریح شرایط چنین اعمالی آگاه نماید.۴ـ الف) چنانچه دولت عضوی به موجب بند(۲) ماده (۳)این کنوانسیون، اطلاعیه‌ای را صادر کرده، باشد، مفاد زیرین این کنوانسیون در قلمرو آن از جمله دریای سرزمینی اعمال نخواهد شد:(۱) بند (۴) ماده (۲) این کنوانسیون(۲) بندهای (۱)، (۵)، (۷)، (۸)، (۹) و (۱۰) ماده (۹) این کنوانسیون(۳) ماده (۱۵) این کنوانسیونب) بند (۴) ماده (۹) این کنوانسیون، تا حدی که در مورد قلمرو از جمله دریای سرزمینی یک دولت عضو اعمال می‌شود باید به شرح زیر قرائت شود:با رعایت قانون ملی دولت تحت تأثیر، مالک ثبت شده میتواند از طرف مالک با هر نجات‌دهنده یا شخص دیگری برای انتقال لاشه کشتی که مشخص شده خطری را ایجاد می‌کند، قرارداد منعقد نماید. قبل از شروع چنین انتقالی، دولت تحت تأثیر میتواند فقط تا حد ضروری برای حصول اطمینان از این که انتقال به روشی انجام می‌شود که طبق ملاحظات ایمنی و حفاظت از محیط‌زیست دریایی است، شرایطی را برای چنین انتقالی وضع نماید.ماده ۵ ـ گزارش‌دهی در مورد لاشه کشتیها۱ـ یک دولت عضو باید فرمانده و بهره بردار کشتی را که پرچم آن را برافراشته است ملزم نماید که وقتی آن کشتی دچار سانحه دریایی منجر به ایجاد لاشه کشتی می‌شود، بدون تأخیر مراتب را به دولت تحت تأثیر گزارش دهد. تا حدی که تعهد گزارش‌دهی به موجب این ماده، اعم از این که توسط فرمانده یا بهره‌بردار کشتی ایفاء شده باشد، سایرین ملزم به گزارش دهی نیستند.۲ـ چنین گزارشهایی باید حاوی نام و محل اصلی کسب و کار مالک ثبت شده و کلیه اطلاعات ضروری مرتبط برای دولت تحت تأثیر، برای تعیین این باشد که آیا لاشه کشتی خطری را طبق ماده (۶) به همراه دارد، از جمله:الف) محل استقرار دقیق لاشه کشتی؛ب) نوع، اندازه و ساختار لاشه کشتی؛پ) ماهیت خسارت وارده به لاشه کشتی و شرایط لاشه کشتی؛ت) چیستی و مقدار محموله، به‌ویژه هرگونه مواد خطرناک و سمی؛ وث) مقدار و نوع نفت، از جمله نفت سوخت و روغن روان‌کننده در کشتی.ماده ۶ ـ تعیین خطربه هنگام تعیین این که آیا لاشه کشتی خطری ایجاد می‌کند، معیارهای زیر باید توسط دولت تحت تأثیر در نظر گرفته شود :الف) نوع، اندازه و ساختار لاشه کشتی؛ب) عمق آب در منطقه؛پ) میزان جزر و مد و جریانات آب در منطقه؛ت) مناطق دریایی فوق‌العاده حساس شناسایی شده و در صورت اقتضاء تعیین شده طبق دستورالعملهای مصوب سازمان، یا در مواردی که اقدامات اجباری خاص به موجب بند (۶) ماده (۲۱۱) کنوانسیون سازمان ملل متحد درباره حقوق دریاها، مصوب ۱۹۸۲ میلادی (برابر با۱۳۶۱) هجری شمسی تصویب شده است، منطقه‌ای که به وضوح منطقه انحصاری اقتصادی تعریف شده است؛ث) نزدیک بودن مسیرهای کشتیرانی یا خطوط رفت و آمد ایجاد شده؛ج) تراکم و تواتر رفت و آمد کشتیها؛چ) نوع رفت و آمد؛ح) چیستی و مقدار محموله لاشه کشتی، مقدار و انواع نفت (مانند نفت سوخت و روغن روان‌کننده) موجود در لاشه کشتی و به ویژه خسارت احتمالی در صورت رها شدن محموله یا سوخت در محیط زیست دریایی؛خ) در معرض آسیب بودن تسهیلات بندری؛د) شرایط هواشناختی و آب نگاشتی غالب؛ذ) پستی و بلندی‌های زیرآبی در منطقه؛ر) ارتفاع لاشه کشتی در زیر یا بالای سطح آب در پایین‌ترین حد جزر و مد نجومی؛ز) نیم رخ‌های صوتی و مغناطیسی لاشه کشتی؛ژ) نزدیک‌بودن تأسیسات فراساحلی، خطوط لوله، کابلهای‌مخابراتی و سازه‌های مشابه؛ وس) هرگونه شرایط دیگری که ممکن است انتقال لاشه کشتی را ایجاب کند.ماده۷ ـ تعیین محل لاشه کشتیها۱ـ دولت تحت تأثیر باید به محض آگاهی از وجود یک لاشه کشتی، تمام روشهای عملی از جمله مساعی جمیله دولتها و سازمانها را به کار گیرد تا به عنوان یک امر اضطراری دریانوردان و دولتهای مرتبط را از ماهیت و محل لاشه کشتی آگاه نماید.۲ـ اگر دولت تحت تأثیر دلیلی برای اعتقاد به این داشته باشد که لاشه کشتی دارای خطر است ، باید اطمینان حاصل نماید که کلیه تمهیدات عملی برای تعیین محل دقیق لاشه کشتی اتخاذ شده است.ماده ۸ ـ علامتگذاری لاشه کشتیها۱ـ اگر دولت تحت تأثیر تشخیص دهد که لاشه کشتی خطری را ایجاد می‌کند، آن دولت باید اطمینان حاصل نماید که کلیه تمهیدات متعارف برای علامتگذاری لاشه کشتی مزبور صورت پذیرفته است.۲ـ در علامتگذاری لاشه کشتی، باید کلیه تمهیدات عملی اتخاذ شود تا اطمینان حاصل گردد که علامتگذاریها طبق نظام پذیرفته شده بین‌المللی برای بویه‌گذاری مورد استفاده در منطقه‌ای که لاشه کشتی در آن واقع شده، صورت می‌پذیرد.۳ـ دولت تحت تأثیر باید مختصات علامتگذاری لاشه کشتی را با استفاده از کلیه روشهای مقتضی، از جمله انتشارات دریایی مناسب، منتشر نماید.ماده ۹ ـ اقداماتی جهت تسهیل انتقال لاشه کشتیها۱ـ اگر دولت تحت تأثیر تشخیص دهد که لاشه کشتی خطری را ایجاد می‌کند، آن دولت باید بدون درنگ:الف) به دولت ثبت کشتی و مالک ثبت شده اطلاع دهد؛ وب) با دولت ثبت کشتی و سایر دولتهای تحت تأثیر از لاشه کشتی درمورد اقداماتی که باید در رابطه با لاشه کشتی اتخاذ شود، مشورت نماید.۲ـ مالک ثبت شده باید لاشه کشتی را که مشخص شده ایجاد خطر می‌نماید، انتقال دهد.۳ـ وقتی تشخیص داده شده باشد که لاشه کشتی‌ایجاد خطر می‌کند، مالک ثبت شده یا طرف ذینفع دیگر باید دلیل و مدرک بیمه یا تضمین مالی دیگر را به نحو مقرر در ماده (۱۲) این کنوانسیون به مقام صالح دولت تحت تأثیر ارایه نماید.۴ـ مالک ثبت شده میتواند جهت انتقال لاشه کشتی که مشخص شده خطری ایجاد می‌نماید از طرف مالک با هر نجات دهنده یا شخص دیگر، قرارداد منعقد نماید. قبل از شروع چنین انتقالی، دولت تحت تأثیر میتواند فقط تا حد ضروری برای حصول اطمینان از این که انتقال به روشی انجام می‌گیرد که طبق ملاحظات ایمنی و حفاظت از محیط زیست دریایی است، شرایطی را برای چنین انتقالی وضع نماید.۵ ـ چنانچه انتقال موضوع بندهای(۲)و(۴) ماده (۹) این کنوانسیون آغاز شده باشد، دولت تحت‌تأثیر میتواند فقط تا حد ضروری برای حصول اطمینان از این که انتقال به طور مؤثر به روشی انجام می‌گیرد که طبق ملاحظات ایمنی و حفاظت از محیط‌زیست دریایی است، در عملیات انتقال مداخله کند.۶ ـ دولت تحت تأثیر باید:الف) مهلت متعارفی که طی آن مالک ثبت شده باید لاشه کشتی را با در نظر داشتن ماهیت خطر مشخص شده طبق ماده (۶) این کنوانسیون انتقال دهد، وضع نماید؛ب) مالک ثبت شده را به طور کتبی از مهلتی که آن دولت در نظر گرفته است، آگاه کند و مشخص نماید که اگر مالک ثبت شده لاشه کشتی را در مهلت مزبور، انتقال ندهد، دولت مزبور میتواند مبادرت به انتقال لاشه کشتی به هزینه مالک ثبت شده بنماید؛ وپ) به مالک ثبت شده به طور کتبی اطلاع دهد که قصد دارد در شرایطی که خطر به طور مشخص تشدید می‌شود، بی‌درنگ مداخله نماید.۷ـ اگر مالک ثبت‌شده لاشه کشتی را ظرف مهلت مقرر طبق جزء (الف) بند (۶) ماده (۹) این کنوانسیون انتقال ندهد، یا نتوان با مالک ثبت‌شده تماس داشت، دولت تحت‌تأثیر میتواند لاشه کشتی را از طریق عملی‌ترین و سریع‌ترین روش¬های ممکن سازگار با ملاحظات ایمنی و حفاظت از محیط زیست دریایی انتقال دهد.۸ ـ در شرایطی که اقدام فوری لازم باشد و بر این اساس دولت تحت‌تأثیر، دولت ثبت کشتی و مالک ثبت شده را از این موضوع آگاه کرده باشد، دولت تحت تأثیر میتواند لاشه کشتی را از طریق عملی‌ترین و سریع‌ترین روش¬های ممکن سازگار با ملاحظات ایمنی و حفاظت از محیط زیست دریایی انتقال دهد.۹ـ دولتهای عضو باید اقدامات مناسبی را به موجب قانون ملی خود برای حصول اطمینان از رعایت بندهای (۲) و (۳) ماده (۹) این کنوانسیون توسط مالکان ثبت‌شده خود اتخاذ کنند.۱۰ـ دولتهای عضو، در صورت درخواست، موافقت خود را به دولت تحت تأثیر جهت اقدام به موجب بندهای (۴) تا (۸) ماده (۹) این کنوانسیون اعلام خواهند نمود.۱۱ـ اطلاعات موضوع این ماده باید توسط دولت تحت تأثیر به مالک ثبت‌شده‌ای که در گزارشهای موضوع بند (۲) ماده (۵) این کنوانسیون مشخص‌شده است، ارائه شود.ماده ۱۰ ـ مسؤولیت مالک۱ـ با رعایت ماده (۱۱) این کنوانسیون، مالک ثبت‌شده مسؤول هزینه‌های جانمایی، علامتگذاری و انتقال لاشه کشتی به ترتیب به موجب مواد (۷)، (۸) و (۹) این کنوانسیون می‌باشد، مگر این که مالک ثبت‌شده ثابت کند که سانحه دریایی‌که موجب ایجاد لاشه کشتی شده است:الف) ناشی از جنگ، عملیات خصمانه، جنگ داخلی، شورش یا پدیده‌ای طبیعی با ویژگی استثنائی، اجتناب ناپذیر و غیرقابل دفع بوده است؛ب) تماماً ناشی از فعل یا ترک فعل شخص ثالث با قصد ایجاد خسارت بوده است؛ یاپ) تماماً ناشی از غفلت یا فعل زیانبار دیگر هر دولت یا مرجع دیگر مسؤول نگهداری چراغها یا سایر وسایل کمک ناوبری در اجراء آن وظیفه بوده است.۲ـ هیچ چیز در این کنوانسیون بر حق مالک ثبت‌شده برای تحدید مسؤولیت به موجب هر نظام ملی یا بین‌المللی قابل اعمال، مانند کنوانسیون تحدید مسؤولیت دعاوی دریایی، مصوب ۱۹۷۶میلادی (برابر با ۱۳۵۵ هجری شمسی) آن‌طورکه اصلاح شده، تأثیر نمی‌گذارد.۳ـ هیچ دعوایی برای هزینه های موضوع بند(۱) ماده (۱۱) این کنوانسیون نمی‌تواند علیه مالک ثبت شده مگر طبق مفاد این کنوانسیون اقامه شود. این امر هیچ خدشه‌ای به حقوق و تعهدات دولت عضوی که اطلاعیه‌ای را به موجب بند(۲) ماده(۳) این کنوانسیون در رابطه با لاشه کشتیهای واقع در قلمرو خود از جمله دریای سرزمینی، صادر کرده است به¬جز در مورد جانمایی، علامتگذاری و انتقال طبق این کنوانسیون، وارد نمی‌سازد.۴ـ هیچ چیز در این ماده، خدشه‌ای به هر حقی جهت رجوع به اشخاص ثالث وارد نمی‌کند.ماده ۱۱ـ استثنائات مسؤولیت۱ـ مالک ثبت شده برای هزینه های موضوع بند (۱) ماده (۱۰) این کنوانسیون، اگر و تا میزانی که مسؤولیت چنین هزینه‌هایی معارض با موارد زیر باشد به موجب این کنوانسیون مسؤول نخواهد بود:الف) کنوانسیون بین¬المللی مسؤولیت مدنی برای خسارت آلودگی نفتی، مصوب ۱۹۶۹ میلادی (برابر با ۱۳۴۸ هجری شمسی) آن طور که اصلاح شده.ب) کنوانسیون بین¬المللی مسؤولیت و پرداخت غرامت در مورد خسارت ناشی از حمل مواد سمّی و خطرناک از طریق دریا، مصوب ۱۹۹۶ میلادی (برابر با ۱۳۷۵ هجری شمسی) آن طور که اصلاح شده.پ) کنوانسیون مسؤولیت شخص ثالث در زمینه انرژی هسته‌ای، مصوب ۱۹۶۰ میلادی (برابر با ۱۳۳۹ هجری شمسی) آن طور که اصلاح شده یا کنوانسیون وین درباره مسؤولیت مدنی برای خسارت هسته‌ای، مصوب ۱۹۶۳ میلادی (برابر با ۱۳۴۲ هجری‌شمسی) آن طور که اصلاح شده یا قانون ملی حاکم یا ممنوع‌کننده تحدید مسؤولیت برای خسارت هسته ای، یات) کنوانسیون بین¬المللی درباره مسؤولیت مدنی ناشی از خسارت آلودگی نفت سوخت کشتی، مصوب ۲۰۰۱ میلادی (برابر با ۱۳۸۰ هجری شمسی) آن طور که اصلاح شده، مشروط بر این که کنوانسیون مربوط قابل اعمال و لازم‌الاجراء باشد.۲ـ تا حدی که اقدامات اتخاذ شده به موجب این کنوانسیون به موجب قانون ملی یا یک کنوانسیون بین¬المللی قابل اعمال، عملیات نجات تلقی شود، قانون یا کنوانسیون مزبور در مورد درخواستهای پاداش یا غرامت قابل پرداخت به نجات‌دهندگان در موارد خارج از قواعد این کنوانسیون، اعمال می‌شود.ماده ۱۲ـ بیمه اجباری یا تضمین مالی دیگر۱ـ مالک ثبت شده کشتی با ظرفیت ناخالص سیصد تن و بالاتر که پرچم یک دولت عضو را برمی‌افرازد ملزم است که بیمه یا تضمین‌مالی دیگری مانند ضمانتنامه یک بانک یا مؤسسه مشابه را برای پوشش مسؤولیت به موجب این کنوانسیون به میزانی معادل حدود مسؤولیت به موجب نظام ملی یا بین‌المللی حاکم اما در همه موارد نه بیش از میزان محاسبه شده طبق جزء (ب) بند (۱) ماده (۶) کنوانسیون تحدید مسؤولیت دعاوی دریایی، مصوب ۱۹۷۶ میلادی (برابر با ۱۳۵۵ هجری شمسی) آن طور که اصلاح شده به همراه داشته باشد.۲ـ پس از این که مقام صالح دولت ثبت کشتی احراز نماید که الزامات بند (۱) ماده (۱۲) این کنوانسیون رعایت شده است گواهینامه‌ای حاکی از آن که بیمه یا تضمین مالی دیگر طبق مفاد این کنوانسیون دارای اعتبار است برای هر کشتی با ظرفیت ناخالص سیصدتن و بالاتر صادر خواهد شد. در مورد یک کشتی ثبت شده در دولت عضو گواهینامه مزبور باید توسط مقام صالح دولت ثبت کشتی صادر یا تصدیق شود، در مورد کشتی که در دولت عضو ثبت نشده، گواهینامه مزبور میتواند توسط مقام صالح هر دولت عضوی، صادر یا تصدیق شود. این گواهینامه بیمه اجباری باید به شکل نمونه مندرج در پیوست این کنوانسیون و حاوی موارد زیر باشد:الف) نام کشتی، شماره یا حروف مشخص و بندر ثبت؛ب) ظرفیت ناخالص کشتی؛پ) نام و محل اصلی کسب و کار مالک ثبت شده؛ت) شماره شناسایی سازمان بین‌المللی دریانوردی برای کشتی؛ث) نوع و مدت تضمین؛ج) نام و محل اصلی کسب و کار بیمه گر یا شخص دیگر ارائه کننده تضمین و در صورت اقتضاء محل کسب و کاری که بیمه یا تضمین در آنجا ایجاد شده است؛ وچ) مدت اعتبار گواهینامه، که نباید طولانی تر از مدت اعتبار بیمه یا تضمین دیگر باشد.۳ـ الف) دولت عضو میتواند به یک مؤسسه یا سازمان به ¬رسمیت شناخته‌شده توسط خود اجازه دهد تا گواهینامه موضوع بند(۲) ماده (۱۲) این کنوانسیون را صادر نماید. مؤسسه یا سازمان مزبور، آن دولت را از صدور هر گواهینامه آگاه خواهد نمود. در تمام موارد، دولت عضو باید کامل بودن و صحت گواهینامه‌ای را که بدین شکل صادر شده است کاملاً تضمین نماید و متعهد گردد که از اتخاذ ترتیبات لازم برای تحقق این تعهد، اطمینان حاصل نماید.ب) دولت عضو باید موارد زیر را به دبیر کل اعلام نماید:(۱) مسؤولیتها و شرایط خاص اختیار تفویض شده به مؤسسه یا سازمان به رسمیت شناخته شده توسط آن؛(۲) رفع اثر از چنین تفویض اختیاری، و(۳) تاریخی که از آن اختیار مزبور یا رفع اثر از چنین تفویض اختیاری نافذ می‌گردد.اختیار تفویض شده تا سه ماه قبل از تاریخی که در آن، اطلاعیه¬ای به این منظور به دبیر کل داده شده است، نافذ نخواهد شد.پ) مؤسسه یا سازمانی که طبق این بند مجاز به صدور گواهینامه است باید حداقل مجاز شده باشد که اگر شرایطی که به موجب آنها گواهینامه‌ها صادر شده‌است، حفظ نشود، از این گواهینامه‌ها رفع اثر کند. در تمام موارد، مؤسسه یا سازمان باید چنین رفع اثرهایی را به دولتی که از طرف آن، گواهینامه را صادر کرده است، گزارش نماید.۴ـ گواهـینامه باید به زبان یا زبانهای رسمی‌دولت صادر کننده باشد. اگر زبان به کار رفته، انگلیسی، فرانسوی یا اسپانیایی نباشد، متن باید شامل ترجمه به یکی از این زبانها باشد و در مواردی که دولت، چنین تصمیمی بگیرد، زبان (زبانهای) رسمی دولت مزبور میتواند حذف شود.۵ ـ گواهینامه باید در کشتی وجود داشته باشد و یک نسخه به مقامهایی که سوابق ثبت کشتی را نگهداری می‌کنند، یا اگر کشتی در یک دولت عضو ثبت‌نشده‌باشد ، به مقامهای صادر کننده یا تأیید کننده گواهینامه، تسلیم شود.۶ ـ اگر امکان از بین رفتن بیمه یا تضمین مالی دیگر به عللی غیر از انقضاء مهلت اعتبار بیمه یا تضمین مشخص‌شده در گواهینامه به موجب بند (۲) ماده (۱۲) این کنوانسیون، قبل از سپری شدن سه‌ماه از تاریخی که در آن، اعلامیه انقضاء آن به مقامهای مذکور در بند (۵) ماده (۱۲) این کنوانسیون داده شده وجود داشته باشد، بیمه یا تضمین مالی دیگر، الزامات این ماده را تأمین نخواهد کرد، مگر این که گواهینامه به این مقامها تسلیم یا گواهینامه جدیدی ظرف مدت مذکور صادر شده باشد. مفاد اخیرالذکر باید به طور مشابه، در مورد هر اصلاحیه‌ای در بیمه یا تضمینی که الزامات این ماده را پوشش نمی‌دهد، اعمال شود.۷ـ دولت ثبت کشتی با رعایت مفاد این ماده و در نظر گرفتن دستورالعملهای مصوب سازمان در مورد مسؤولیت مالی مالکان ثبت شده، شرایط صدور و اعتبار گواهینامه را تعیین خواهد کرد.۸ ـ هیچ چیز در این کنوانسیون نباید به عنوان عامل بازدارنده یک دولت عضو از اعتماد به اطلاعات به‌دست آمده از سایر دولتها یا سازمانها یا سایر سازمانهای بین‌المللی در رابطه با اعتبار مالی موجود ارائه‌کنندگان بیمه یا تضمین مالی دیگر از نظر این کنوانسیون تفسیر شود. در چنین مواردی، دولت عضوی که به چنین اطلاعاتی اعتماد کرده از مسؤولیت خود به عنوان دولت صادرکننده گواهینامه‌ای که در ماده (۲) این کنوانسیون مقرر شده، مبرا نخواهد شد.۹ـ گواهینامه‌هایی که به موجب تفویض اختیار دولت عضو صادر و تأیید شده است باید توسط سایر دولتهای عضو برای مقاصد این کنوانسیون پذیرفته شود و باید توسط سایر دولتهای عضو دارای همان اعتباری تلقی شود که گواهینامه¬هایی که خود آنها صادر یا تأیید کرده‌اند از آن برخوردار است¬، حتی اگر گواهینامه صادره یا تأیید شده مربوط به کشتی باشد که توسط یک دولت عضو ثبت نشده باشد. یک دولت عضو اگر اعتقاد داشته باشد که بیمه‌گر یا تضمین کننده مذکور در گواهینامه از نظر مالی قادر به تأمین تعهدات مقرر در این کنوانسیون نیست میتواند در هر زمانی درخواست مشاوره با دولت صادرکننده یا تأییدکننده گواهینامه را بنماید.۱۰ـ هر دعوایی برای هزینه‌های به وجود آمده به موجب این کنوانسیون میتواند به طور مستقیم علیه بیمه‌گر یا شخص دیگر ارائه‌کننده تضمین مالی برای مسؤولیت مالک ثبت شده اقامه شود. در چنین موردی خوانده میتواند به دفاعیه‌هایی که مالک ثبت شده محق بوده است که به آنها استناد کند (غیر از ورشکستگی یا انحلال مالک ثبت‌شده) از جمله تحدید مسؤولیت به موجب هر رژیم ملی یا بین¬المللی قابل اعمال، استناد کند. به علاوه، حتی اگر مالک ثبت‌شده محق به تحدید مسؤولیت نباشد، خوانده میتواند مسؤولیت را به میزانی برابر با میزان بیمه یا تضمین مالی دیگری محدود کند که طبق بند(۱) ماده (۱۲) این کنوانسیون لازم است نگهداری شود. افزون بر آن خوانده میتواند به این دفاع استناد کند که سانحه دریایی ناشی از سوء رفتار عمدی مالک ثبت شده بوده است، اما خوانده نباید به دفاع دیگری استناد کند که خوانده احیاناً محق بوده در جریان دادرسی که توسط مالک ثبت شده علیه خوانده اقامه شده، به آن استناد کند. درهرصورت خوانده حق خواهد داشت که مالک ثبت شده را به جریان دادرسی فراخواند.۱۱ـ یک دولت عضو نباید به کشتی تحت پرچم خود که این ماده در مورد آن اعمال می‌شود، اجازه دهد که در هیچ زمانی مورد بهره‌برداری قرار گیرد مگر این که گواهینامه‌ای به موجب بند (۲) یا (۱۴) ماده (۱۲) این کنوانسیون صادر شده باشد.۱۲ـ هر دولت عضو با رعایت مفاد این ماده، باید به موجب قانون ملی خود، اطمینان حاصل نماید که بیمه یا تضمین دیگر به میزانی که در بند (۱) فوق مقرر شده است، در مورد هر کشتی با ظرفیت ناخالص سیصدتن یا بیشتر ـ هرکجا که ثبت شده باشدـ در زمان ورود یا ترک بندر واقع در قلمرو آن یا در زمان ورود یا ترک تسهیلات فراساحلی واقع در دریای سرزمینی آن ، وجود دارد.۱۳ـ صرف نظر از مقررات بند (۵) ماده (۱۲) این کنوانسیون، دولت عضو میتواند به دبیر کل اعلام نماید که برای مقاصد بند (۱۲) ماده (۱۲) این کنوانسیون، کشتیها ملزم به همراه داشتن یا ارائه گواهینامه مقرر در بند (۲) ماده (۱۲) این کنوانسیون در زمان ورود یا ترک بندری در قلمرو آن یا رسیدن یا ترک تسهیلات فراساحلی واقع در آبهای سرزمینی آن نیستند، مشروط بر این که دولت عضوی که گواهینامه مقرر به موجب بند (۲) ماده (۱۲) این کنوانسیون را صادر می‌کند به دبیرکل اعلام کرده باشد که سوابق را به شکل الکترونیکی، قابل دسترس برای کلیه دولتهای عضو، مؤید وجود گواهینامه و قادرکننده دولتهای عضو به ایفاء وظایفشان به موجب بند (۱۲) ماده (۱۲) این کنوانسیون، نگهداری می‌کند.۱۴ـ اگر بیمه یا تضمین مالی دیگر در مورد کشتی که متعلق به یک دولت عضو است، نگهداری نشود مفاد این ماده درخصوص کشتی مزبور قابل اعمال نخواهد بود، اما کشتی مزبور باید گواهینامه صادره توسط مقام صلاحیتدار دولت ثبت کشتی را که حاکی از تعلق کشتی به آن دولت است و این که مسؤولیت کشتی به میزان مذکور در بند(۱) ماده (۱۲) این کنوانسیون تحت پوشش قرار گرفته است، به همراه داشته باشد. گواهینامه مزبور تا سر حد امکان باید با نمونه مذکور در بند(۲) ماده (۱۲) این کنوانسیون هماهنگ باشد.ماده۱۳ ـ مرور زمانحقوق مربوط به وصول هزینه‌ها به موجب این کنوانسیون، جز در صورتی که دعوایی تحت شرایط مقرر، ظرف سه‌سال از تاریخ تعیین خطر طبق این کنوانسیون اقامه شود، از بین خواهد رفت. با این حال، در هیچ موردی یک دعوا پس از شش‌سال از تاریخ سانحه دریایی منجر به ایجاد لاشه کشتی، نمی‌تواند اقامه شود. چنانچه سانحه دریایی مرکب از تعدادی از وقایع است، دوره شش‌ساله از تاریخ نخستین واقعه شروع می‌شود.ماده ۱۴ ـ مقررات اصلاح۱ـ سازمان بنا به درخواست حداقل یک سوم دولتهای عضو، فراهمایی (کنفرانسی) را با هدف بازنگری یا اصلاح این کنوانسیون برگزار خواهد نمود.۲ـ هر اعلام رضایتی در مورد التزام به این کنوانسیون که پس از تاریخ لازم‌الاجراء شدن اصلاحیه این کنوانسیون ابراز شود، اعلام رضایت نسبت به این کنوانسیون به شکل اصلاح شده، تلقی خواهد شد.ماده ۱۵ ـ حل و فصل اختلافات۱ـ چنانچه اختلافی بین دو یا چند دولت عضو در مورد تفسیر یا اعمال این کنوانسیون بروز کند، آنها در وهله اول باید تلاش کنند که اختلاف خود را از طریق مذاکره، تحقیق، میانجی‌گری، مصالحه، داوری، حل و فصل قضائی، توسل به ترتیبات یا مؤسسات منطقه‌ای یا سایر روش های مسالمت‌آمیز به انتخاب خود حل و فصل کنند .۲ـ اگر ظرف مدت زمان متعارفی که بیش از دوازده‌ماه پس از تاریخی نخواهد بود که دولت عضوی به دولت عضو دیگر اعلام نموده که اختلافی بین آنها وجود دارد، حل و فصل ممکن نباشد، مقررات مربوط به حل و فصل اختلافات مقرر در بخش (۱۵) کنوانسیون سازمان ملل متحد درباره حقوق دریاها، مصوب ۱۹۸۲ میلادی (برابر با ۱۳۶۱ هجری‌شمسی)، با اعمال تغییرات لازم، اعمال می‌شود، خواه دولتهای طرف‌اختلاف، عضو کنوانسیون سازمان ملل‌متحد درباره حقوق دریاها، مصوب۱۹۸۲ میلادی (برابر با ۱۳۶۱هجری‌شمسی) نیز باشند یا نباشند.۳ـ هر روشی که توسط یک دولت عضو این کنوانسیون و کنوانسیون سازمان ملل متحد درباره حقوق دریاها، مصوب ۱۹۸۲ میلادی (برابر با ۱۳۶۱ هجری شمسی) به موجب ماده (۲۸۷) کنوانسیون اخیر انتخاب شود، در مورد حل و فصل اختلافات به موجب این ماده اعمال خواهد شد، مگر این که دولت عضو مزبور به هنگام تنفیذ، پذیرش، تصویب یا الحاق به این کنوانسیون یا هر زمانی پس از آن، روش دیگری را طبق ماده (۲۸۷) به منظور حل و فصل اختلافات ناشی از این کنوانسیون، انتخاب کند.۴ـ دولت عضو این کنوانسیون که عضو کنوانسیون سازمان ملل متحد درباره حقوق دریاها، مصوب ۱۹۸۲میلادی (برابر با ۱۳۶۱هجری‌شمسی) نیست، به هنگام تنفیذ، پذیرش، تصویب یا الحاق به این کنوانسیون یا هر زمانی پس از آن، مختار خواهد بود که از طریق اعلامیه کتبی، یک یا چند روش مذکور در بند (۱) ماده (۲۸۷) کنوانسیون سازمان ملل متحد درباره حقوق دریاها، مصوب ۱۹۸۲ میلادی (برابر با ۱۳۶۱ هجری شمسی) را به منظور حل و فصل اختلافات به موجب این ماده انتخاب کند. ماده (۲۸۷) در مورد اعلامیه مزبور و نیز هر اختلافی که چنین دولتی، طرف آن است و تحت پوشش یک اعلامیه لازم‌الاجراء قرار نمی‌گیرد، اعمال خواهد شد. به منظور مصالحه و داوری طبق پیوستهای (۵) و (۷) کنوانسیون سازمان ملل متحد درباره حقوق دریاها، مصوب ۱۹۸۲ میلادی (برابر با ۱۳۶۱ هجری شمسی)، دولت مزبور محق خواهد بود که سازش‌دهندگان و داوران خود راجهت ذکر در فهرستهای موضوع ماده (۲) پیوست (۵) و ماده (۲) پیوست (۷) جهت حل و فصل اختلافات ناشی از این کنوانسیون معرفی نماید.۵ ـ اعلامیه تدوین شده طبق بندهای (۳) و (۴) ماده (۱۵) این کنوانسیون باید به دبیر کل تسلیم شود که او نیز نسخه¬هایی از آن را به دولتهای عضو ارسال خواهد نمود.ماده۱۶ـ ارتباط با سایر کنوانسیونها و موافقتنامه‌های بینالمللیهیچچیز در این کنوانسیون خدشه‌ای به حقوق و تعهدات هیچ دولتی به موجب کنوانسیون سازمان ملل متحد درباره حقوق دریاها، مصوب ۱۹۸۲ میلادی (برابر با ۱۳۶۱ هجری شمسی) و حقوق بین المللی عرفی دریاها وارد نمی‌کند.ماده۱۷ ـ امضاء، تنفیذ، پذیرش، تصویب و الحاقاین کنوانسیون در مقر سازمان از تاریخ ۱۹ نوامبر ۲۰۰۷ میلادی تا ۱۸ نوامبر ۲۰۰۸ میلادی (برابر با ۲۸/۸/۱۳۸۶ هجری شمسی تا ۲۷/۸/۱۳۸۷ هجری شمسی) جهت امضاء مفتوح خواهد بود و پس از آن برای الحاق مفتوح باقی خواهد ماند.الف) دولتها میتوانند رضایت خود را برای التزام به این کنوانسیون به روشهای زیر ابراز دارند:(۱) امضاء بدون شرط تنفیذ، پذیرش یا تصویب؛ یا(۲) امضاء به شرط تنفیذ، پذیرش یا تصویب که متعاقب آن تنفیذ، پذیرش یا تصویب صورت گیرد، یا(۳) الحاق.ب) تنفیذ، پذیرش، تصویب یا الحاق به وسیله سپردن سندی به همین منظور نزد دبیر کل، صورت خواهد گرفت.ماده ۱۸ـ لازم الاجراء شدن۱ـ این کنوانسیون دوازده‌ماه پس از تاریخی لازم الاجراء خواهد شد که در آن ده دولت، آن را بدون شرط تنفیذ، پذیرش یا تصویب، امضاء کرده باشند یا سند تنفیذ، پذیرش، تصویب یا الحاق را نزد دبیر کل سپرده باشند.۲ـ برای هر دولتی که پس از تحقق شرایط مندرج بند (۱) ماده (۱۷) این کنوانسیون برای لازم‌الاجراء شدن، این کنوانسیون را مورد تنفیذ، پذیرش، تصویب یا الحاق قرار دهد، این کنوانسیون سه‌ماه پس از تاریخ سپردن سند مربوط توسط دولت مزبور اما نه قبل از این که این کنوانسیون طبق بند (۱) ماده (۱۷) این کنوانسیون لازم‌الاجراء شده باشد، لازم‌الاجراء خواهد شد.ماده۱۹ ـ فسخ۱ـ هردولت عضوی میتواند عضویت خود را در این کنوانسیون در هرزمان پس از انقضاء یک سال از تاریخی که در آن، این کنوانسیون برای آن دولت لازم الاجراء می‌شود، فسخ نماید.۲ـ فسخ عضویت با سپردن سندی به آن منظور نزد دبیر کل صورت خواهد گرفت.۳ـ فسخ عضویت پس از گذشت یک سال، یا مدت طولانی‌تری که ممکن است در سند فسخ عضویت مشخص شده باشد، از تاریخ دریافت آن توسط دبیر کل نافذ خواهد شد.ماده ۲۰ـ امین اسناد۱ـ این کنوانسیون نزد دبیر کل سپرده خواهد شد.۲ـ دبیر کل باید:الف) موارد زیر را به اطلاع تمام دولتهایی که این کنوانسیون را امضاء نموده‌اند یا به آن ملحق شده اند برساند:(۱) هر امضاء جدید یا سپردن سند تنفیذ، پذیرش، تصویب یا الحاق با ذکر تاریخ آن؛(۲) تاریخ لازم الاجراء شدن این کنوانسیون؛(۳) سپردن هر سند فسخ عضویت در این کنوانسیون به همراه تاریخ سپردن آن سند و تاریخی که در آن، فسخ عضویت نافذ می‌شود؛ و(۴) سایر اعلامیه‌ها و اطلاعیه‌هایی که بر اساس این کنوانسیون دریافت می‌گردد؛ وب) نسخه¬های برابر با اصل این کنوانسیون را به کلیه دولتهایی که این کنوانسیون را امضاء نموده‌اند یا به آن ملحق شده‌اند ارسال نماید.۳ـ به محض لازم الاجراء شدن این کنوانسیون یک نسخه برابر با اصل آن توسط دبیر کل به دبیر کل سازمان ملل متحد به منظور ثبت و انتشار آن طبق ماده (۱۰۲) منشور ملل متحد ارسال خواهد شد.ماده ۲۱ ـ زبانهااین کنوانسیون در یک نسخه اصلی واحد به زبانهای عربی، چینی، انگلیسی، فرانسوی، روسی و اسپانیایی تنظیم شده است که هر یک از متون دارای اعتبار یکسان هستند.در تأیید مراتب فوق امضاءکنندگان زیر که از طرف دولتهای متبوع خود بدین منظور دارای اختیار کامل میباشند، این کنوانسیون را امضاء کردند. این کنوانسیون در شهر نایروبی در روز هجدهم ماه می سال دو هزار و هفت میلادی (برابر با بیست و هشتم اردیبهشت یکهزار و سیصد و هشتاد و شش هجری شمسی) تصویب شد.
کنوانسیون بین المللی مربوط به مداخله در دریاهای آزاددر صورت بروز سوانح آلودگی نفتی بروکسل
قانون الحاق دولت جمهوری اسلامی ایران به کنوانسیون بین‌المللی مداخلهدر دریاهای آزاد در صورت بروز سوانح‌آلودگی نفتی و پروتکل مداخله در دریاهای آزاددر صورت بروز آلودگی غیر نفتیماده واحده- به دولت اجازه داده می‌شود به کنوانسیون بین‌المللی مداخله دردریاهای آزاد در صورت بروز سوانح آلودگی نفتی مشتمل بر یک‌مقدمه، (۱۷) ماده و یکپیوست و پروتکل مداخله در دریاهای آزاد در صورت بروز آلودگی ناشی از مواد غیر نفتیمشتمل بر یک مقدمه و (۱۱) ماده‌به شرح پیوست ملحق شود و اسناد الحاق را تسلیمنماید.تبصره – ارجاع اختلافهای ناشی از اجرای این کنوانسیون به مصالحه یا داوری باتصویب مراجع ذیصلاح قانونی خواهد بود.
بسماللهالرحمنالرحیمکنوانسیون بین‌المللی مربوط به مداخله در دریاهای آزاد در صورت بروز سوانح‌آلودگی نفتیکشورهای عضو این کنوانسیون:با آگاهی از نیاز به حمایت از منافع ملت‌های خود در مقابل پیامدهای شدید سانحهدریایی ناشی از خطر آلودگی نفتی در دریا و خطوط ساحلی.با اعتقاد به اینکه تحت این شرایط ممکن است اقداماتی با خصوصیت استثنایی برایحمایت از چنین منافعی در دریاهای آزاد ضروری باشد و اینکه‌این گونه اقدامات تاثیریبر اصل آزادی دریاهای آزاد نخواهد داشت، به قرار زیر توافق نموده‌اند:
ماده ۱-۱- اعضای این کنوانسیون میتوانند در صورت لزوم به دنبال بروز سانحه دریایی و یاعملیات متعاقب آن به منظور جلوگیری، کاهش یا رفع خطرات‌شدید و قریب‌الوقوع از خطوطساحلی یا منافع ذیربط خود در اثر آلودگی یا تهدید آلودگی دریا به وسیله نفت کهمنطقا” منجر شدن آن به پیامدهای‌زیانبار بزرگ قابل انتظار می‌باشد، اقداماتی را دردریاهای آزاد به عمل آورند.۲- با این حال بر اساس این کنوانسیون هیچگونه اقدامی علیه کشتیهایی که تحت مالکیتیا بهره‌برداری یک کشور قرار داشته و در آن زمان تنها در‌ارتباط با ارایه خدماتغیر تجاری دولتی بکار گرفته شده‌اند نباید انجام پذیرد.
ماده ۲- از نظر این کنوانسیون:۱- سانحه “دریایی” به معنی تصادم کشتیها به گل نشستن یا دیگر حوادث دریانوردی یادیگر اتفاقات بر روی یک کشتی یا خارج از آن که منجر به‌ورود خسارت‌های عمده یاتهدید قریب‌الوقوع از جهت ورود خسارات عمده به کشتی یا کالا می‌شود، می‌باشد.۲- “کشتی” عبارت است از:الف- هر گونه شناور اقیانوس پیما از هر نوع که باشد، و.ب- هر گونه وسیله متحرک شناور در آب، به استثنای تاسیسات یا وسایل مربوط به اکتشافو بهره‌برداری منابع بستر دریا، کف اقیانوس وزیر آن.۳- “نفت” به معنی نفت خام،نفت سوخت، نفت دیزل و روغن روان کننده می‌باشد.۴- “منافع ذیربط” عبارت است از منافع کشور ساحلی که به طور مستقیم تحت تاثیرسانحه دریایی یا تهدید ناشی از آن قرار گرفته، مانند:الف- فعالیتهای ساحلی دریایی، بندری یا داخل خور، از جمله فعالیتهای ماهیگیری کهوسیله اصلی امرار معاش اشخاص ذیربط می‌باشد.ب- جاذبه‌های توریستی منطقه مربوط.ج- سلامت مردم ساحل نشین و سالم ماندن منطقه مربوط، از جمله حفظ منابع زنده دریاییو حیات وحش.۵- “سازمان” به معنی سازمان مشورتی بین‌الدولی دریانوردی می‌باشد.
ماده ۳- هنگامی که کشور ساحلی در اعمال حقوق خود اقداماتی را برابر ماده (۱) بهعمل می‌آورد، مقررات زیر اعمال می‌شود:الف- قبل از انجام هر گونه اقدامی، کشور ساحلی باید با دیگر کشورهایی که متاثر ازسانحه دریایی بوده‌اند، به ویژه کشور یا کشورهای صاحب پرچم،مشورت نماید.ب- کشور ساحلی باید بدون تاخیر اقدامات مورد نظرش را به هر شخص حقیقی یا حقوقی کهبرای آن کشور مشخص بوده یا در حین مشورت مشخص‌شود که دارای منافعی هستند که منطقاممکن است تحت تاثیر آن اقدامات قرار گیرند، اطلاع دهد. کشور ساحلی باید هرنقطهنظری را که ممکن است‌آنها عنوان نمایند، مورد توجه قرار دهد.ج- کشور ساحلی میتواند قبل از انجام هر اقدامی با کارشناسان مستقل مشورت نماید.اسامی اینگونه کارشناسان باید از فهرستی که نزد سازمان‌نگهداری می‌شود انتخاب شود.د- در وضعیت‌های فوق‌العاده اضطراری که اقدامات لازم باید فوری انجام پذیرد، کشور‌ساحلی میتواند بدون اطلاع قبلی یا مشورت یا ادامه مشورتی‌که از پیش آغاز شده است،به علت شرایط اضطراری اقدامات لازم را به عمل آورد.ه – کشور ساحلی باید قبل از انجام اینگونه اقدامات و همچنین در خلال انجام آن،حداکثر تلاش خود را به منظور اجتناب از به خطر انداختن جان افراد‌بکار برده و درارایه هر گونه کمک به اشخاصی که در معرض خطر قرار داشته و نیازمند به اینگونهکمکها میباشند، اهتمام نماید و در موارد مقتضی‌موجبات مراجعت کارکنان کشتی بهکشورشان را تسهیل نموده و هیچگونه مانعی در این مورد ایجاد ننماید.و- اقدامات انجام شده در اعمال ماده(۱) باید بدون تاخیر به کشورها و اشخاص حقیقییا حقوقی شناخته شده ذیربط، همچنین به دبیر کل سازمان‌اطلاع داده شود.
ماده ۴-۱- تحت نظارت سازمان باید فهرستی از اسامی کارشناسان که به موجب ماده (۳) این‌کنوانسیون مورد پیش‌بینی قرار گرفته‌اند، تهیه و تنظیم و نگهداری‌شود و سازمانباید مقررات لازم و مناسب را در این ارتباط از جمله در مورد تعیین صلاحیتهای لازم،تدوین نماید.۲- معرفی افراد برای درج در فهرست میتواند به وسیله کشورهای عضو سازمان و یااعضای این کنوانسیون صورت پذیرد. دستمزد کارشناسان براساس‌خدمات ارایه شده، توسطکشورهای استفاده کننده از این گونه خدمات پرداخت خواهد شد.
ماده ۵ –۱- اقدامات به عمل آمده توسط کشور ساحلی براساس ماده (۱) باید با میزان خسارتواقعی یا خسارت‌هایی که آن کشور را تهدید می‌کند، متناسب‌باشد.۲- چنین اقداماتی نباید از آنچه به صورت منطقی برای رسیدن به اهداف مذکور در ماده(۱) لازم است، فراتر باشد و باید به محض دستیابی به آن‌اهداف متوقف شود. اقداماتمزبور نباید به گونه‌ای غیر ضروری با حقوق و منافع کشور صاحب پرچم، کشورهای دیگر ویا هر شخص حقیقی یا‌حقوقی ذیربط ، برخورد داشته باشد.۳- در ارزیابی اینکه آیا اقدامات متناسب با میزان خسارت می‌باشد مراتب زیر باید درنظر گرفته شود:الف- میزان و احتمال خسارت قریب‌الوقوع در صورت عدم اجرای آن اقدامات، و.ب- احتمال موثر بودن آن اقدامات،و.ث- میزان خساراتی که ممکن است براثر انجام اقدامات مزبور ایجاد شود.
ماده ۶-هر عضوی که در جهت خلاف مقررات کنوانسیون حاضر اقداماتی را انجام داده که موجبورود خسارت به دیگران شده باشد، به پرداخت غرامت به‌میزان خسارات ناشی از اقداماتیکه به طور منطقی از آنچه برای نیل به اهداف مذکور در ماده (۱) لازم است فراترمیباشد، ملزم می‌شود.
ماده ۷-هیچیک از مفاد این کنوانسیون هرگونه حق، وظیفه، امتیاز و مصونیتی که به گونهدیگری قابل اعمال بوده را تضییع نکرده و یا هریک از اعضا و یا هر‌شخص حقیقی یا‌حقوقی ذینفع را از هر گونه وسیله جبران خسارتی که به نحو دیگری قابل اعمال استمحروم نخواهد کرد مگر اینکه به صورت‌صریح قید شده باشد.
ماده ۸-۱- هرگونه اختلاف بین اعضا از نظر مغایرت اقدامات انجام شده بر اساس ماده(۱) بامفاد این کنوانسیون، لزوم پرداخت غرامت به موجب ماده(۶) و‌میزان چنین غرامتی، اگربا انجام گفتگو بین اعضای درگیر، یا بین عضوی که آن اقدامات را انجام داده وخواهانهای حقیقی و یا حقوقی، حل و فصل‌نشده باشد، چنانچه طرفها به صورت دیگری نیزتوافق ننمایند، به درخواست هریک از طرفهای ذیربط به مصالحه ارجاع و چنانچه مصالحهبا موفقیت‌همراه نباشد، به داوری به صورتی که در پیوست این کنوانسیون درنظر گرفتهشده، ارجاع می‌شود.۲- عضوی که اقداماتی انجام داده حق ندارد تنها بر این اساس که توسل به همه طرقجبران خسارت به موجب قوانین داخلی در دادگاههایش به عمل‌نیامده، در مقابل درخواستمصالحه یا داوری برابر مفاد بند پیشین خودداری نماید.
ماده ۹-۱- این کنوانسیون برای امضا تا دهم دی‌ماه یکهزار و سیصد و چهل و نه هجری شمسیبرابر با سوم دسامبر سال یکهزار و نهصد و هفتاد میلادی واز‌آن پس برای الحاق مفتوحمیباشد.۲- کشورهای عضو سازمان ملل متحد یا هر نمایندگی تخصصی مربوط به آن یا آژانسبینالمللی انرژی اتمی یا اعضای اساسنامه دیوان بین‌المللی‌دادگستری میتوانند بهصورتهای زیر عضو این کنوانسیون شوند.الف- امضای بدون شرط تصویب، پذیرش یا تایید.ب- امضای منوط به تصویب، پذیرش یا تایید که به دنبال آن تصویب، پذیرش یا تایید،انجام گیرد، یا.ج- الحاق.
ماده ۱۰-۱- تصویب، پذیرش، تایید یا الحاق با تسلیم سند رسمی به همین مضمون به دبیر کلسازمان، رسمیت خواهد یافت.۲- تسلیم هر سند تصویب، پذیرش، تایید یا الحاق پس از لازم‌الاجرا شدن اصلاحیه این‌کنوانسیون در ارتباط با کلیه اعضای موجود یا پس از انجام کلیه‌اقدامات لازم برایلازمالاجرا شدن اصلاحیه در ارتباط با اعضای فوق، شامل کنوانسیون تغییر یافته توسطاصلاحیه تلقی خواهد شد.
ماده ۱۱-۱- این کنوانسیون در نودمین روز پس از تاریخ امضای دولتهای پانزده کشور به صورتامضای بدون شرط تصویب، پذیرش، تایید، یا با تسلیم اسناد‌تصویب، پذیرش، تایید یاالحاق به دبیر کل سازمان، لازم‌الاجرا خواهد شد.۲- برای هر کشوری که بعدا”این کنوانسیون را تصویب، پذیرش، یا تایید نموده یا بهآن ملحق می‌شود، زمان لازم‌الاجرا شدن آن در نودمین روز پس از‌تسلیم سند مربوطتوسط آن کشور می‌باشد.
ماده ۱۲-۱- این کنوانسیون میتواند توسط هر عضوی در هر زمان پس از تاریخ لازم‌الاجرا شدنکنوانسیون برای آن کشور، مورد انصراف قرار گیرد.۲- انصراف با تسلیم یک سند به دبیر کل سازمان نافذ می‌شود.۳- انصراف یک سال یا مدت طولانی‌تری که در سند انصراف بدان تصریح شده پس از تسلیمسند انصراف به دبیر کل سازمان،نافذ می‌شود.
ماده ۱۳-۱- در مواردی که مسوولیت اداره امور سرزمین به عهده سازمان ملل متحد بوده یامسوولیت روابط بین‌المللی یک سرزمین به عهده هر کشور عضو اینکنوانسیونمیباشد،اشخاص یاد شده باید در کمترین زمان ممکن با مقامات صلاحیتدار در آنسرزمین مشورت نموده یا با انجام اقدامات مناسب دیگر‌موجبات شمول این کنوانسیون رانسبت به آن سرزمین فراهم نمایند و میتوانند در هر زمانی به وسیله یک اطلاعیه کتبیبه دبیر کل سازمان اعلام‌نمایند که حیطه شمول این کنوانسیون نسبت به آن سرزمین نیزگسترش می‌یابد.۲- حیطه شمول این کنوانسیون از تاریخ دریافت آن اطلاعیه و یا از هر تاریخ دیگری کهدر آن اطلاعیه قید شده، به سرزمین یاد شده در آن، گسترش‌می‌یابد.۳- سازمان ملل متحد یا هر عضوی که به موجب بند(۱) این ماده اطلاعیه‌ای صادر نمودهمیتواند در هر زمان، پس از تاریخی که شمول کنوانسیون به‌یک سرزمین به ترتیب فوقگسترش یافته، از طریق اطلاعیه کتبی به دبیر کل سازمان اعلام نماید که شمول این‌کنوانسیون در مورد سرزمین یاد شده در‌اطلاعیه، متوقف می‌شود.۴- شمول این کنوانسیون نسبت به هر سرزمین یاد شده در اطلاعیه یک سال یا مدت بیشتریکه در آن قید شده، پس از تاریخ دریافت اطلاعیه توسط‌دبیر کل سازمان، متوقف می‌شود.
ماده ۱۴-۱- سازمان میتواند به منظور تجدیدنظ‌ر یا اصلاح این کنوانسیون کنفرانسی برگزارنماید.۲- سازمان در صورت درخواست حداقل یک سوم اعضا کنفرانسی متشکل از کشورهای عضو این‌کنوانسیون به منظور تجدید نظر یا اصلاح این‌کنوانسیون برگزار خواهد نمود.
ماده ۱۵-۱- این کنوانسیون برای نگهداری به دبیر کل سازمان تودیع می‌شود.۲- دبیر کل سازمان باید:الف- به کلیه کشورهایی که این کنوانسیون را امضا نموده یا به آن پیوسته‌اند مراتبزیر را اطلاع بدهد:الف ۱- هر امضا یا سپردن سند جدید به همراه تاریخ آن.الف ۲- سپردن هرگونه سند انصراف از این کنوانسیون به همراه تاریخ تودیع آن.الف ۳- گسترش حیطه شمول این کنوانسیون به هر سرزمینی بر اساس بند (۱) ماده (۱۳) وتوقف شمول آن بر اساس مفاد بند (۴) آن ماده به همراه‌تاریخی که به ترتیب فوق حیطهشمول این کنوانسیون گسترش یافته یا متوقف خواهد شد.ب- ارسال نسخ مصدق این کنوانسیون به کلیه کشورهای امضا کننده و همچنین کلیهکشورهایی که به این کنوانسیون می‌پیوندند.
ماده ۱۶-به محض لازم‌الاجرا شدن این کنوانسیون متن آن توسط دبیر کل سازمان به دبیرخانهسازمان ملل متحد برای ثبت و انتشار براساس ماده (۱۰۲) منشور‌سازمان ملل متحد،فرستاده خواهد شد.
ماده ۱۷-این کنوانسیون در یک نسخه به زبانهای انگلیسی و فرانسه تنظیم شده و هر دو متنبطور یکسان معتبر می‌باشد. ترجمه رسمی به زبانهای روسی و‌اسپانیولی نیز آماده شدهو همراه با نسخه اصلی امضا شده نگهداری خواهد شد.در تایید مراتب فوق، امضاکنندگان زیر که به طور رسمی، توسط دولت متبوع خود برایاین منظور اختیار یافته‌اند، این کنوانسیون را امضا نموده‌اند.هشتم آذر ماه سال یکهزار و سیصد و چهل و هشت هجری شمسی برابر با بیست و نهمنوامبر سال یک هزار و نهصد و شصت و نه – بروکسل.
پیوست فصل اول- مصالحه
ماده ۱-تشریفات مصالحه باید برابر مقررات مندرج در این فصل باشد مشروط بر اینکه دو طرفمربوط تصمیم دیگری نگرفته باشند.
ماده ۲-۱- در اجرای ماده (۸) این کنوانسیون یک کمیسیون مصالحه بنابه درخواست یک عضو ازعضو دیگر، تشکیل می‌شود.۲- تسلیم درخواست مصالحه توسط یک عضو باید شامل شرحی از موضوع به همراه هر گونهمدارک تاکید کننده دیگر باشد.۳- چنانچه تشریفات رسیدگی بین دو طرف به جریان افتاده باشد هر عضو دیگری که اتباعیا اموال او تحت تاثیر همان اقدامات واقع شده یا کشور‌ساحلی عضو که اقدامات مشابهیانجام داده، میتواند با دادن اطلاعیه کتبی به دو طرف که در ابتدا جریان رسیدگی راآغاز نموده‌اند، به جریان مصالحه‌ملحق گردد، مگر اینکه یکی از دو طرف اخیرالذکر بهچنین الحاقی معترض باشد.
ماده ۳-۱- کمیسیون مصالحه از سه عضو تشکیل می‌یابد: یک عضو توسط کشور ساحلی که اقدامات راانجام داده معرفی شده، یک عضو توسط کشوری که‌اتباع یا اموال آن تحت تاثیر آناقدامات واقع شده معرفی می‌شود و عضو سوم که ریاست کمیسیون را بر عهده خواهد داشتبا توافق دو عضو اصلی‌تعیین می‌شود.۲- مصالحه دهندگان باید از میان فهرستی که قبلا”برابر تشریفات مندرج در ماده (۴)زیر تنظیم شده، انتخاب شوند.۳- اگر در خلال یک دوره زمانی (۶۰) روزه از تاریخ دریافت درخواست صالحه، طرفی کهچنین درخواستی از او به عمل آمده اطلاعیه‌ای به طرف دیگر‌در خصوص مخالفت با معرفیمصالحه دهنده‌ای که وی مسوول انتخابش می‌باشد، نداده باشد، یا چنانچه در طول یکدوره زمانی(۳۰)روزه از تاریخ‌معرفی دومین نفر از اعضای کمیسیون که باید توسط دو‌طرف تعیین شود، دو مصالحه دهنده اول از طریق توافق قادر به تعیین رییس کمیسیوننشدهباشند، دبیر کل سازمان باید بنابه درخواست هرکدام از دو طرف، انتخاب موردلزوم را در خلال مدت (۳۰)روز به انجام رساند. اعضای کمیسیون که‌بدین ترتیب تعیینمیشوند باید از فهرست یاد شده در بند پیشین انتخاب شوند.۴- رییس کمیسیون به هر روشی که تعیین شود، در هیچ موردی نباید دارای ملیت یکی ازکشورهای دو طرف اصلی مصالحه بوده یا باشد.
ماده ۴-۱- فهرست یاد شده در ماده (۳) فوق باید شامل اشخاص صلاحیت داری که به وسیله اعضاتعیین شده‌اند بوده و همچنین به وسیله سازمان به صورت‌به هنگام نگهداری شود.هریک از اعضا میتواند(۴)نفر را که لزومی ندارد حتما” از ملیت وی باشند برای درجدر فهرست تعیین نماید. انتخاب هر نفر برای مدت (۶) سال بوده و‌قابل تجدید می‌باشد.۲- در صورت فوت یا استعفای یکی از افراد مندرج در فهرست، عضوی که چنین شخصی رامعرفی نموده میتواند جانشینی را برای مدت باقیمانده‌معرفی نماید.
ماده ۵-۱- کمیسیون مصالحه آیین کار خود را که براساس آن در کلیه موارد رسیدگی عادلانهامکانپذیر است تنظیم خواهد نمود، مگر در صورتی که دو طرف‌به گونه دیگری توافقکنند. کمیسیون در ارتباط با امر تحقیق و رسیدگی باید برابر مفاد فصل سوم کنوانسیونلاهه در مورد حل و فصل مسالمت‌آمیز‌اختلافات بین‌المللی مصوب بیست و ششم مهر ماهسال یکهزار و دویست و هشتاد و شش هجری شمسی برابر با هجدهم اکتبر سال یکهزار ونهصد و‌هفت میلادی، عمل نماید مگر آنگه به اتفاق آرا، به گونه دیگری تصمیمگیرینماید.۲- نمایندگی دو طرف نزد کمیسیون مصالحه توسط نمایندگانی خواهد بود که وظیفهشانعمل به عنوان میانجی بین دولت و کمیسیون می‌باشد،همچنین هرکدام از دو طرفمیتوانند از خدمات مشاوران و کارشناسانی که به وسیله دو طرف بدین منظور معرفیشدهاند بهره‌جویی نموده و استماع‌و رسیدگی به شهادت همه کسانی را که شهادت آنهابه نظر آن طرف مفید می‌باشد را درخواست نمایند.۳- کمیسیون دارای این حق می‌باشد که از نمایندگان، مشاوران و کارشناسان دو طرف وهمچنین از اشخاص دیگر با رضایت دولت‌هایشان، در صورتی‌که فراخوانی آنها را مفیدتشخیص دهد درخواست ادای توضیحات نماید.
ماده ۶-تصمیمات کمیسیون مصالحه باید با اکثریت آرا گرفته شود و کمیسیون حکمی در موردموضوع اصلی اختلاف جز با حضور همه اعضا صادر نخواهد‌کرد مگر در صورتی که دو طرف بهگونه دیگری توافق کنند.
ماده ۷-دو طرف باید موجبات تسهیل کار کمیسیون مصالحه را فراهم آورده و به ویژه برابرقانون خود وبا بکارگیری کلیه امکاناتی که در اختیار دارند:الف- اطلاعات و مدارک لازم را به کمیسیون ارایه نمایند.ب- امکان ورود کمیسیون به قلمرو سرزمین‌شان برای استماع شهادت شهود یا کارشناسان ودیدن صحنه را فراهم سازند.
ماده ۸-وظیفه کمیسیون مصالحه روشن نمودن موضوعات مورد اختلاف، گردآوری کلیه اطلاعاتمربوط بدین منظور، از طریق انجام رسیدگی یا طرق دیگر و‌کوشش برای ایجاد مصالحه بیندو طرف می‌باشد. پس از رسیدگی دعوا، کمیسیون باید توصیه خود را که در ارتباط باموضوع بحث مناسب تشخیص‌داده با تعیین مدتی که بیشتر از(۹۰)روز نمی‌شود به دو طرفاعلام نماید واز دو طرف عضو خواسته شود که در خلال این مدت نظر خود را درموردپذیرش یا عدم پذیرش توصیه یاد شده، اظهار نمایند.
ماده ۹-توصیه باید با بیان دلایل همراه باشد. چنانچه این توصیه‌ها به صورت کلی یا جزییمبین نظر همه اعضای کمیسیون نباشد هرکدام از مصالحه دهندگان‌محق خواهد بود کهنظریه جداگانه‌ای ارایه و تسلیم نماید.
ماده ۱۰-چنانچه تا (۹۰)روز پس از اعلام توصیه به دو طرف هیچ‌کدام از آنها پاسخ موافق خودرا به طرف دیگر در خصوص پذیرش آن توصیه اعلام ننموده‌باشند. مصالحه ناموفق تلقیمیشود. همچنین اگر کمیسیون در ظرف مدت تعیین شده در بند (۳)ماده(۳)فوق تشکیلنشده باشد، یا در صورتی که دو‌طرف به گونه دیگری توافق نکرده باشند یا، کمیسیوننتوانسته باشد توصیه خود را ظرف مدت یک سال از زمان تعیین رییس کمیسیون، صادرنماید،مصالحه موفقیت آمیزی تلقی نخواهد شد.
ماده ۱۱-۱- هر عضو کمیسیون برای کار خود اجرت دریافت خواهد نمود. چنین اجرتی براساس توافقدو طرف تعیین می‌شود که مشارکت هر کدام در پرداخت‌اجرت به نسبت مساوی خواهد بود.۲- هزینه‌های متفرقه ناشی از انجام کار کمیسیون به همین روش بین دو طرف تسهیممیشود.
ماده ۱۲-دو طرف اختلاف در هرزمان در طول روند مصالحه میتوانند با توافق یکدیگر در موردمراجعه به یک روش رسیدگی متفاوت برای حل و فصل‌اختلافات تصمیم‌گیری نمایند.فصل دوم- داوری
ماده ۱۳-۱- تشریفات داوری باید برابر مقررات مندرج در این فصل باشد، مگر آنکه دو طرف بهگونه دیگری تصمیم‌گیری نمایند.۲- در صورت عدم موفقیت مصالحه، درخواست داوری تنها ظرف مدت (۱۸۰)روز پس از شکستمصالحه انجام پذیر می‌باشد.
ماده ۱۴-دیوان داوری شامل سه عضو خواهد بود: یک داور توسط کشور ساحلی که اقدامات را انجامداده معرفی می‌شود، یک داور توسط کشوری که اتباع یا‌اموالش تحت تاثیر آن اقداماتواقع شده معرفی می‌شود و داور دیگر براساس توافق بین دو داور اخیرالذکر انتخاب وبه عنوان رییس دیوان داوری‌عمل خواهد نمود.
ماده ۱۵-۱- چنانچه پس از سپری شدن مدت (۶۰)روز از معرفی داور دوم، رییس دیوان انتخاب نشدهباشد، دبیر کل سازمان بنابه درخواست هرکدام از دو طرف‌باید ظرف مدت (۶۰)روز بعدیچنین انتخابی را از فهرست اشخاص واجد شرایطی که از قبل برابر مفاد ماده (۴) فوقتعیین شده‌اند، به عمل آورد. این‌فهرست جدای از فهرست کارشناسان پیش‌بینی شده درماده (۴) کنوانسیون و همچنین فهرست مصالحه دهندگان موضوع ماده (۴) پیوستحاضرمیباشد، هرچند نام یک شخص میتواند هم در فهرست مصالحه دهندگان وهم در فهرستداوران، آمده باشند. با این حال شخصی که به عنوان‌مصالحه دهنده در اختلاف عملنموده نمی‌تواند برای همان موضوع برای عمل به عنوان داور انتخاب شود.۲- چنانچه ظرف مدت (۶۰)روز از زمان دریافت درخواست، یکی از دو طرف، عضو دیوان راکه مسوولیت تعیین آن را دارد، معرفی ننماید، طرف‌دیگر میتواند مراتب را به طورمستقیم به اطلاع دبیر کل سازمان رسانده و او باید رییس دیوان را ظرف مدت (۶۰)روزاز فهرست موضوع بند (۱) این‌ماده، انتخاب نماید.۳- رییس دیوان باید پس از معرفی شدن، از طرفی که داور را تعیین ننموده، درخواستنماید که به همان روش و تحت همان شرایط مبادرت به انجام‌این کار بنماید. چنانچهطرف یاد شده اقدام به انتخاب مورد لزوم ننماید، رییس دیوان باید از دبیر کل سازماندرخواست نماید که این انتخاب را برابر‌شرایط و ترتیب مطروح در بند پیشین به عملآورد.۴- چنانچه رییس دیوان برابر مفاد این ماده انتخاب شود، جز در صورت رضایت طرف یاطرفهای دیگر نباید ملیت یکی از دو طرف مربوط را دارا‌بوده داشته باشد.۵- در صورت فوت یا عدم حضور داوری که یکی از دو طرف مسوولیت انتخاب وی را داشتهاست، طرف یاد شده باید ظرف مدت (۶۰)روز از تاریخ‌فوت یا عدم حضور نسبت به معرفیجایگزین وی اقدام نماید. اگر طرف یاد شده در مورد معرفی داور اقدامی ننماید، داوریبا حضور داوران باقی مانده‌به کار خود ادامه خواهد داد. در صورت فوت یا عدم حضوررییس دیوان، داوری با حضور داوران باقی مانده به کار خود ادامه خواهد داد. درصورتفوت یا عدم حضور رییس دیوان، جانشین وی برابر مفاد ماده (۱۴)فوق تعیین شده ودر صورت عدم توافق بین اعضای دیوان ظرف مدت (۶۰)روز پس‌از فوت یا عدم حضور، برابرمفاد این ماده تعیین خواهد شد.
ماده ۱۶-چنانچه رسیدگی بین دو طرف شروع شده باشد، هر عضو دیگری که اتباع یا اموال آن تحتتاثیر همان اقدامات واقع شده باشد، یا هر کشور ساحلی‌عضوی که اقدامات مشابهی راانجام داده، میتواند با دادن اطلاعیه کتبی به طرفهایی که در ابتدا رسیدگی راآغاز نموده‌اند، به جریان رسیدگی داوری‌وارد شود مگر آنکه یکی از دو طرف اخیرالذکربه چنین ورود و الحاقی معترض باشد.
ماده ۱۷-هر دیوان داوری که برابر مقررات این پیوست تشکیل می‌شود، در مورد آیین رسیدگی خودتصمیم خواهد گرفت.
ماده ۱۸-۱- تصمیمات دیوان در مورد آیین رسیدگی و محل تشکیل جلسات آن، و همچنین در موردهرگونه اختلاف مطروح نزد آن، باید با رای اکثریت اعضای‌دیوان اتخاذ گردد. غیبت یاامتناع از دادن رای توسط یکی از اعضا دیوان که دو طرف مسوولیت انتخاب آن راداشتهاند، مانعی در امر تصمیم‌گیری دیوان‌ایجاد نخواهد کرد. در صورت تساوی آرارای نهایی با رییس خواهد بود.۲- دو طرف باید موجبات تسهیل کار دیوان را فراهم آورده، و به ویژه برابر قوانینخود وبا بکارگیری کلیه امکاناتی که در اختیار دارند:الف- اطلاعات و مدارک لازم را به دیوان ارایه نمایند.ب- امکان ورود دیوان به قلمرو سرزمین‌شان برای استماع شهادت شهود یا کارشناسان ودیدن صحنه را فراهم سازند.۳- غیبیت یا کوتاهی در حضور توسط یک طرف مانعی بر سر راه رسیدگی ایجاد نخواهد کرد.
ماده ۱۹-۱- حکم دیوان باید با شرح دلایل همراه باشد. حکم دیوان نهایی و غیر قابل پژوهشخواهد بود. دو طرف باید فوری حکم دیوان را اجرا نمایند.۲- هر اختلافی که در ارتباط با تفسیر و اجرای حکم دیوان بین دو طرف ایجاد شودمیتواند توسط هرکدام از دو طرف برای قضاوت به دیوانی که حکم‌را صادر نموده و درصورت عدم امکان چنین امری، به دیوان دیگری که بدین منظور و به همان روش دیواناولیه تشکیل می‌شود، ارجاع شود.
پروتکل مربوط به مداخله در دریاهای آزاد در صورت‌بروز آلودگی ناشی از موادی غیر از نفت(مصوب ۱۳۵۲ هجری شمسی برابر با ۱۹۷۳ میلادی)
کشورهای عضو پروتکل حاضر،که عضو کنوانسیون بین‌المللی مربوط به “مداخله در دریاهای آزاد در صورت بروزسوانح آلودگی نفتی “انعقاد یافته در بروکسل به تاریخ هشتم آذرماه‌سال یکهزار وسیصد و چهل و هشت هجری شمسی برابر با بیست و نهم نوامبر سال یکهزار و نهصد و شصت ونه میلادی، میباشند.با در نظر گرفتن قطعنامه همکاری‌های بین‌المللی در مورد مواد آلوده کننده غیر ازنفت مصوب کنفرانس حقوقی بین‌المللی در خصوص خسارت آلودگی‌دریایی (۱۳۴۸)برابر با(۱۹۶۹).وبا امعان نظر به اینکه متعاقب قطعنامه فوق، سازمان مشورتی بین‌الدولی دریانوردیاقدامات خود را در مورد کلیه جنبه‌های آلودگی ناشی از موادی غیر از نفت تشدیدنمودهاست، به قرار زیر توافق نموده‌اند.
ماده ۱-۱- اعضای این پروتکل میتوانند به دنبال بروز یک سانحه دریایی و یا اعمال مرتبط باچنین سانحه‌ای که به صورت منطقی می‌توان انتظار داشت به‌پیامدهای زیانبار عمدهایمنجر شود، در صورت لزوم به منظور جلوگیری، کاهش یا رفع خطرات شدید و قریبالوقوعنسبت به خط ساحلی یا منافع‌مربوط خود ناشی از آلودگی یا تهدید به آلودگی به وسیلهموادی غیر از نفت، اقداماتی را در دریاهای آزاد به عمل آورند.۲- “موادی غیر از نفت” مورد اشاره دربند (۱)عبارتند از:الف- موادی که در فهرست تعیین شده توسط یک نهاد صلاحیتدار برگزیده به وسیلهسازمان نام برده شده‌اند که فهرست مزبور به این پروتکل پیوست‌خواهد شد.وب- سایر موادی که احتمال ایجاد خطر برای سلامت انسان، آسیب رساندن به منابع زنده وحیات دریایی،صدمه زدن به تسهیلات رفاهی و یا ایجاد‌اختلال در سایربهرهبرداریهای مشروع از دریا را دارا می‌باشد.۳- هرگاه یک کشور عضو مداخله کننده در ارتباط با یکی از مواد مورد اشاره در جزو(ب) بند(۲) فوق اقدامی را به عمل آورد. آن عضو موظف است‌ثابت نماید که آن ماده تحتشرایط موجود در زمان مداخله منطقا” می‌توانسته خطر شدید و قریب‌الوقوعی ایجادنماید که مشابه خطر ایجاد شده‌توسط هریک از مواد یاد شده در فهرست مورد اشاره درجزو (الف) بند(۲) فوق می‌باشد.
ماده ۲-۱- مفاد بند(۲) ماده (۱) و مواد (۲) تا (۸) کنوانسیون مربوط به مداخله در دریاهایآزاد در صورت بروز سوانح آلودگی نفتی مصوب ۱۳۴۸ هجری‌شمسی برابر با ۱۹۶۹ میلادی وپیوست آن که مربوط به نفت می‌شود. نسبت به موارد مورد اشاره در ماده (۱) پروتکلحاضر نیز قابل اعمال می‌باشد.۲- از نظر پروتکل حاضر، فهرست کارشناسان مورد اشاره در بند(ج) مواد (۳) و(۴)کنوانسیون به گونه‌ای بسط خواهد یافت که کارشناسان صلاحیت‌دار‌برای ارایه مشاورهدر ارتباط با موادی غیر از نفت را نیز، شامل شود. معرفی اسامی نامزدهای این فهرستمیتواند توسط کشورهای عضو سازمان و‌کشورهای عضو پروتکل حاضر به عمل آید.
ماده ۳-۱- فهرست مورد اشاره در جز (الف)بند(۲) ماده(۱) به وسیله نهاد صلاحیتدار تعیینشده از طرف سازمان، نگهداری خواهد شد.۲- هرگونه اصلاحیه فهرست پروتکل حاضر که توسط یک عضو پیشنهاد شده باشد. به سازمانتسلیم خواهد شد و به وسیله سازمان، حداقل سه‌ماه‌قبل از رسیدگی توسط نهادصلاحیتدار، در میان کلیه اعضای سازمان و اعضای پروتکل حاضر پخش می‌شود.۳- اعضای پروتکل حاضر اعم از اینکه عضو سازمان باشند یا نباشند استحقاق شرکت درجریان بررسی توسط نهاد صلاحیتدار را خواهند داشت.۴- اصلاحیه‌ها تنها توسط اکثریت دوسوم اعضای حاضر ورای دهنده این پروتکل به تصویبخواهد رسید.۵- چنانچه اصلاحیه‌ای برابر بند (۴) فوق تصویب شود این اصلاحیه توسط سازمان برایپذیرش به کلیه اعضای پروتکل حاضر، ابلاغ خواهد شد.۶- اصلاحیه مزبور در پایان مدت شش ماه پس از ابلاغ آن، پذیرفته شده تلقی خواهد شدمگر آنکه در خلال آن مدت توسط حداقل یک سوم از اعضای‌پروتکل حاضر اعتراضی در مورداین اصلاحیه به سازمان اعلام شده باشد.۷- اصلاحیه‌ای که طبق بند(۶) فوق پذیرفته شده تلقی گردیده است سه‌ماه پس از پذیرشآن برای کلیه اعضا پروتکل حاضر، به استثنای اعضایی که‌اطلاعیه‌ای مبنی بر عدمپذیرش اصلاحیه مزبور صادر نموده‌اند، لازم‌الاجرا خواهد بود.
ماده ۴-۱- پروتکل حاضر برای امضا توسط کشورهایی که کنوانسیون مورد اشاره در ماده (۲) راامضا نموده یا به آن پیوسته‌اند همچنین برای هر کشوری که به‌حضور در کنفرانسبینالمللی در مورد آلودگی دریایی ۱۳۵۲ برابر با ۱۹۷۳ دعوت شده، مفتوح می‌باشد.پروتکل از تاریخ ۱۳۵۲٫۱۰٫۲۵ تا۱۳۵۳٫۱۰٫۱۰ هجری شمسی، برابر با ۱۵ ژانویه ۱۹۷۴میلادی تا ۳۱ دسامبر ۱۹۷۴ در مقر سازمان برای امضا مفتوح خواهد ماند.۲- با رعایت بند (۴)این ماده پروتکل حاضر منوط به تصویب، پذیرش یا تایید کشورهایامضا کننده آن خواهد بود.۳- با رعایت بند (۴) این پروتکل برای الحاق توسط کشورهایی که آن را امضاننمودهاند، مفتوح خواهد بود.۴- پروتکل حاضر تنها توسط کشورهایی که کنوانسیون مورد اشاره در ماده (۲) را تصویب،پذیرش یا تایید نموده و یا به آن پیوسته‌اند میتواند مورد‌تصویب، پذیرش، تایید یاالحاق قرار گیرد.
ماده ۵-۱- تصویب، پذیرش،تایید،یا الحاق با سپردن سند رسمی به همین مضمون به دبیر کلسازمان، رسمیت خواهد یافت.۲- هرگونه سند تصویب، پذیرش، تایید یا الحاق، که پس از لازم‌الاجرا شدن هر اصلاحیهپروتکل حاضر در ارتباط با کلیه کشورهای متعاهد موجود یا‌پس از تکمیل کلیه اقداماتضروری برای لازم‌الاجرا شدن اصلاحیه در ارتباط با کلیه کشورهای عضو موجود، سپردهشده، شامل پروتکل تغییر یافته‌توسط اصلاحیه تلقی خواهد شد.
ماده ۶-۱- پروتکل حاضر در نودمین روز پس از تاریخی که در آن پانزده کشور، اسناد تصویب،پذیرش، تایید یا الحاق را به دبیر کل سازمان سپرده باشند‌لازم‌الاجرا خواهد شد،اگرچه پروتکل حاضر تا قبل از لازم‌الاجرا شدن کنوانسیون مورد اشاره در ماده (۲)لازم‌الاجرا نخواهد شد.۲- برای هر کشوری که بعدا”پروتکل را مورد تصویب، پذیرش یا تایید قرار داده و یابدان ملحق شود، پروتکل حاضر در نودمین روز پس از سپردن سند‌مقتضی توسط چنین کشوری،لازم‌الاجرا خواهد شد.
ماده ۷-۱- پروتکل حاضر میتواند توسط هر عضوی در هر زمان پس از تاریخ لازم‌الاجرا شدنپروتکل برای آن متعاهد مورد انصراف قرار گیرد.۲- “انصراف” با تسلیم سندی بدین مضمون به دبیر کل سازمان، رسمیت خواهد یافت.۳- “انصراف” پس از یک سال یا مدت طولانی‌تری که در سند انصراف بدان تصریح شده، اززمان تسلیم سند انصراف به دبیر کل سازمان، رسمیت‌خواهد یافت.۴- انصراف از کنوانسیون مورد اشاره در ماده (۲) توسط یک عضو به معنی انصراف ازپروتکل حاضر توسط آن عضو تلقی خواهد شد. چنین انصرافی‌در همان روز رسمیت یافتنانصراف از کنوانسیون برابر بند (۳) ماده (۱۲) آن کنوانسیون رسمیت خواهد یافت.
ماده ۸-۱- کنفرانسی به منظور تجدید نظر یا اصلاح پروتکل حاضر میتواند توسط سازمان برگزارشود.۲- سازمان بنابه تقاضای حداقل یک سوم کشورهای متعاهد به پروتکل حاضر، کنفرانسی ازکشورهای عضو را برای تجدید نظر یا اصلاح آن تشکیل‌خواهد داد.
ماده ۹-۱- پروتکل حاضر به دبیر کل سازمان سپرده خواهد شد.۲- دبیر کل سازمان باید:الف- به کلیه کشورهایی که پروتکل حاضر را امضا نموده یا به آن ملحق شده‌اند مراتبزیر را اطلاع بدهد:۱- هر امضا یا سپردن سند جدید به همراه تاریخ آن.۲- تاریخ لازم‌الاجرا شدن پروتکل حاضر.۳- سپردن هرگونه سند انصراف از پروتکل حاضر به همراه تاریخی که در آن انصراف رسمیت‌خواهد یافت.۴- هرگونه اصلاحیه پروتکل حاضر یا پیوست آن و هرگونه اعتراض یا اعلام عدم پذیرشاصلاحیههای یاد شده.ب- نسخ برابر با اصل پروتکل حاضر را به کلیه کشورهایی که پروتکل حاضر را امضانموده یا به آن ملحق شده‌اند، ارسال نماید.
ماده ۱۰-به محض اینکه پروتکل حاضر لازم‌الاجرا شود، یک نسخه برابر با اصل آن توسط دبیر کلسازمان برای ثبت و انتشار برابر ماده (۱۰۲) منشور سازمان‌ملل متحد، به دبیرخانهسازمان ملل متحد ارسال خواهد شد.
ماده ۱۱-پروتکل حاضر دریک نسخه اصلی به زبانهای انگلیسی، فرانسه، روسی و اسپانیایی تنظیمشده است که هر چهار متن به طور یکسان معتبر می‌باشد.در تایید مراتب فوق، امضا کنندگان زیر که به گونه مقتضی برای این منظور اختیاریافتهاند، پروتکل حاضر را امضا نموده‌اند.لندن به تاریخ یازدهم آبان ماه یکهزار و سیصد و پنجاه و دو هجری شمسی برابر بادوم نوامبر یکهزار و نهصد و هفتاد و سه.
ضمیمه
فهرست مواد تعیین شده توسط کمیته حفاظت از محیط زیست‌دریایی سازمان طبق جز الف بند ۲ ماده ۱ پروتکل
۱- نفت (هنگام حمل به صورت فله)محلولهای اسفالتی‌مواد ترکیبی‌پس مانده‌های پودری‌اضافات گازوییل با نقطه جوش متوسط
نفتتصفیه شدهترکیبات حاوی نفت خامنفت سنگینروغن خوشبوکننده (به جز روغن‌نباتی)مواد ترکیبیروغن معدنیروغن نفوذ کنندهروغن دوکروغن توربینمواد حاصل از تقطیرگازوییل با نقطه جوش متوسطترکیبات فلشد فید
گازوییل‌رقیق شده
بنزین‌های ترکیبی‌سوخت الکلی‌سوختهای با کیفیت بهبود یافته‌سوخت پلیمری
بنزینها‌روغن سر سیلندر (طبیعی)اتوموتیو (نوعی بنزین)سوخت هواپیما‌بانقطه جوش متوسط
انواع سوخت جت‌سوخت جت ۱ ، (نفت سفید)سوخت جت ۳ ،سوخت جت ۴ ،سوخت جت ۵ ،(نفت سفید، سنگین)سوخت جت با درجه اکتان بالا‌حلال معدنی
نفتا‌حلال‌حلالهای حاصل از پالایش‌برشهای حاصل از تقطیر
۲- مواد مضراستیک انیدریداستناستون سیانوهیدریناکرولیناکریلونیتریلآلدرینآلیل ایزوتیوسیانیتفسفید آلومینیومآمونیاک(مایع ۲۸%)فسفات آمونیومامیل مرکاپتانآنیلینآنیلین هیدروکلرایدترکیبات آنتیموآنترکیبات ارسنیکآترازینمتیل آزین فسفات (گوتین)آزید باریمسیانید باریماکسید باریمبنزنایزومرهای هگزا کلرید بنزن (لیندن)بنزیدینبریلیم (به صورت پودر)برمسیانید برموبنزیلنرمال بوتیل اکریلاتاسید بوتیریکاسید کاکودیلیکترکیبات کادمیومکارباریل(سوین)دی سولفید کربنتترا کلرید کربنکلردانکلرو استنکلرو استوفنونکلرو دی نیترو بنزنکلروفرمکلرو هیدرین‌ها(خام)کلرو پیکریناسید کرومیک (تری اکسید کروم)کوکولوس (جامد)ترکیبات مسکرزولهادی آمین اتیلن مسترکیبات سیانیدبرمید سیانوژنکلرید سیانوژند.د.تدی کلرو انیلینهادی کلرو بنزندی آلدریندی متوآت (سیگون)دی متیل آمین (مایع ۴۰%)دی نیترو انیلن‌ها۴ و۶ دی نیترو ارتوکروزلدی نیترو فنلهااندوسولفان(تیودان)اندریناپی کلرو هیدریناتیل برمو استیتاتیلن کلرو هیدرین (۲،کلرو، اتانول)اتیلن دی کلرایداستات فنتین (خشک)اسید فلئوسیکلیکهپتاکلرهکزا کلروبنزنهکزا اتیل تترافسفاتاسید هیروسیانیکاسید هیدروفلیوریک (مایع۴۰%)ایزوپرنترکیبات سربلیدن (گامگزانBHC )مالاتونترکیبات جیوهمتیل الکلمتیل کلرایدمولاسهانفتالین (حل شده)نفتیل تیورهاسید نیتریک (۹۰%)روغنپاراتونپاراکوتفنلاسید فسفریکفسفروس (طبیعی)پلی‌هالوژنت بی فنیلهاسدیم پنتا کلروفناتاستیرن مونومرتولوئندی ایزوسیانیت تولوئنتوگزافنفسفات تری تولیل (تری کرزیل فسفات)۲،۴،۵- تی
۳- گازهای مایع (هنگام حمل بصورت فله)استالدئیدآمونیاک آنیدروسبوتادینبوتانترکیب بوتان و پروپانبوتیلنهاکلریندی متیل آمیناتیل کلرایداتاناتیلناکسید اتیلنمتان (LNG )ترکیب متیل استیلن پروپادینمتیل برمیدمتیل کلریدپروپانپروپیلنوینیل کلرید مونومرانیدروس هیدروژن کلریدانیدروس هیدروژن فلیوریددی اکسید سولفور
۴- مواد رادیواکتیومواد رادیواکتیو شامل عناصر و ترکیب‌هایی میشوند که ایزوتوپ‌های آنها مشمولالزامات بخش ۸۳۵ مقررات حمل بی‌خطر مواد رادیواکتیو، نسخه‌تجدیدنظر شده ۱۹۷۳،منتشره توسط آژانس بین‌المللی انرژی اتمی، میباشند ولی محدود به این مواد نیستند ومیتوان آنها را در بسته‌های نوع A و نوعB همچون مواد قابل فیزیون یا مواد حمل شدهطبق ترتیبات خاص مانند مواد زیر نگهداری یا حمل نمود.اورانیوم ۲۳۵ پلوتونیم ۲۳۹ رادیوم ۲۲۶ سزیم ۱۳۷ کبالت ۶۰ .تاریخ تصویب ۱۳۷۵٫۱۱٫۷تاریخ تایید شورای نگهبان ۱۳۷۵٫۱۱٫۱۶
کنوانسیون بین المللی کنترل سامانه های (سیستمهای) مضر ضد خزه بر روی کشتیها
شماره۶۸۳۱۸ ۱۳۸۹/۴/۶
قانون الحاق دولت جمهوری اسلامی ایران به کنوانسیون بین‌المللی کنترل سامانه‌های (سیستمهای) مضر ضد خزه بر روی کشتیها مصوب ۲۰۰۱ میلادی (۱۳۸۰ هجری شمسی)
وزارت راه و ترابری
قانون الحاق دولت جمهوری اسلامی ایران به کنوانسیون بین‌المللی کنترل سامانه‌های (سیستمهای) مضر ضدخزه بر روی کشتیها مصوب۲۰۰۱ میلادی (۱۳۸۰هجری شمسی) که در جلسه علنی روز سه‌شنبه مورخ چهارم خرداد ماه یکهزار و سیصد و هشتاد و نه مجلس شورای اسلامی تصویب و در تاریخ ۱۹/۳/۱۳۸۹ به تأیید شورای نگهبان رسیده و طی نامه شماره ۲۱۲۱۴/۳۹۴ مورخ ۲۶/۳/۱۳۸۹ مجلس شورای اسلامی واصل گردیده است، به پیوست جهت اجراء ابلاغ می‌گردد.
رئیس جمهور ـ محمود احمدی‌نژاد
قانون الحاق دولت جمهوری اسلامی ایران به کنوانسیون بین‌المللی کنترل سامانه‌های (سیستمهای) مضر ضد خزه بر روی کشتیها مصوب ۲۰۰۱ میلادی (۱۳۸۰ هجری شمسی)
ماده واحده ـ به دولت جمهوری اسلامی ایران اجازه داده می‌شود به کنوانسیون بین‌المللی کنترل سامانه‌های (سیستمهای) مضر ضدخزه بر روی کشتیها، مصوب ۲۰۰۱ میلادی (۱۳۸۰ هجری شمسی) به شرح پیوست ملحق گردد و اسناد الحاق را نزد امین اسناد تودیع نماید.
تبصره۱ـ وزارت راه و ترابری (سازمان بنادر و دریانوردی) مسؤول اجراء کنوانسیون خواهد بود که با نظارت و پشتیبانی کارشناسی سازمان حفاظت محیط‌زیست عمل خواهد نمود و تغییر آن برعهده دولت می‌باشد.
تبصره۲ـ ارجاع به داوری موضوع ماده (۱۴) کنوانسیون توسط دولت جمهوری اسلامی ایران منوط به رعایت قوانین و مقررات مربوط است.
تبصره۳ـ دولت موظف است کلیه اصلاحیه‌های موضوع ماده (۱۶) کنوانسیون را در مهلت مناسب و قبل از انقضاء مهلت مورد نظر در ماده مذکور طبق اصل هفتاد و هفتم (۷۷) قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران جهت تصویب به مجلس شورای اسلامی اعلام نماید.
بسم الله الرحمن الرحیم
کنوانسیون بین‌المللی کنترل سامانه‌های (سیستمهای) مضرضدخزه برروی کشتیها مصوب ۲۰۰۱ میلادی (۱۳۸۰ هجری شمسی)
مقدمه
طرفهای این کنوانسیون، با در نظر گرفتن این که مطالعات و بررسیهای علمی‌صورت گرفته توســط دولتها و سازمانهای صلاحیتدار بین المللی نشان داده‌اند که بعضی از سامانه‌های (سیستمهای) ضد خزه که در کشتیها به کار می‌روند، به طور ذاتی دارای خطر سمیت و سایر اثرات مزمن بر موجودات زنده دریایی با اهمیت زیست شناختی و اقتصادی می‌باشد و ممکن است در اثر استفاده از غذاهای دریایی متأثر از چنین موادی، سلامت انسان نیز به مخاطره افتد،
به ویژه با توجه به نگرانی شدید در مورد سامانه‌های (سیستمهای) ضد خزه‌ای که از ترکیبات آلی حاوی قلع به عنوان زیست‌کش استفاده می‌کنند و با اعتقاد بر این که ورود این ترکیبات آلی حاوی قلع به محیط‌زیست باید متوقف شود،
با یادآوری این که فصل (۱۷) دستورکار (۲۱) فراهمایی (کنفرانس) سازمان ملل متحد درخصوص محیط‌زیست و توسعه، مورخ ۱۹۹۲ میلادی (۱۳۷۱هجری‌شمسی)، از کشورها می‌خواهد در جهت کاهش آلودگی ناشی از ترکیبات آلی حاوی قلع به‌کار رفته در سامانه‌های (سیستمهای) ضد خزه اقدام نمایند،
همچنین با یادآوری این که قطعنامه شماره(۲۱) ۸۹۵٫الف مورخ ۲۵ نوامبر ۱۹۹۹ میلادی (۴/۹/۱۳۷۸ هجری‌شمسی)، مصوب مجمع سازمان بین‌المللی دریانوردی، کارگروه حفاظت محیط‌زیست دریایی سازمان(ام.ای.پی.سی) را موظف می¬نماید که کار در خصوص تهیه سریع سند حقوقی جهان شمول به منظور پرداختن به اثرات زیان‌آور سامانه‌های (سیستمهای) ضد خزه به عنوان موضوعی فوری مورد توجه قرار دهد،
با آگاهی از رویکرد احتیاطی مندرج در اصل (۱۵) اعلامیه ریو درباره محیط‌زیست و توسعه که در قطعنامه شماره (۳۷)۶۷ (ام.ای.پی.سی) مصوب ۱۵سپتامبر ۱۹۹۵ میلادی (۲۴/۶/۱۳۷۴) کارگروه حفاظت محیط‌زیست دریایی مورد استناد قرار گرفته است،
با تصدیق اهمیت حفاظت ازمحیط‌زیست دریایی و سلامت انسان در مقابل اثرات نامطلوب سامانه‌های(سیستمهای) ضد خزه،
همچنین با علم به‌این که استفاده از سامانه‌های(سیستمهای) ضد خزه به منظور جلوگیری از تجمع موجودات زنده بر روی سطح کشتیها از اهمیت حیاتی جهت تجارت کارآمد، کشتیرانی و جلوگیری از گسترش موجودات زنده مضر دریایی و عوامل بیماری‌زا برخوردار می‌باشد،
به علاوه با تصدیق ضرورت تداوم توسعه سامانه‌های (سیستمهای) ضدخزه‌ای که مؤثر و از نظر زیست محیطی ایمن باشند و ترغیب جایگزینی سامانه‌های (سیستمهای) مضر توسط سامانه‌های (سیستمهای) دارای ضرر کمتر یا ترجیحاً بدون ضرر،
به شرح زیر توافق نموده¬اند:
ماده۱ـ تعهدات کلی
۱ـ هر طرف این کنوانسیون تعهد می‌نماید که به منظور کاهش یا حذف اثرات نامطلوب ناشی از کاربرد سامانه‌های (سیستمهای) ضد خزه بر محیط‌زیست دریایی و سلامت انسان، کلیه مفاد آن را به طور تمام و کمال اجراء نماید.
۲ـ پیوستهای این کنوانسیون جزء لاینفک آن می‌باشد. به جز در مواردی که به نحو دیگری تصریح شده باشد،
هر گونه استناد به‌این کنوانسیون همزمان به منزله استناد به ضمائم آن نیز می‌باشد.
۳ـ هیچ یک از مفاد این کنوانسیون نباید به گونه‌ای تفسیر گردد که کشوری را از انجام اقدامات مشترک یا انفرادی شدیدتر برای حذف یا کاهش اثرات نامطلوب سامانه‌های (سیستمهای) ضد خزه بر محیط‌زیست که طبق حقوق بین‌المللی می‌باشد باز دارد.
۴ـ طرفها باید تلاش نمایند تا در جهت اجراء، انطباق و اعمال مؤثر این کنوانسیون همکاری نمایند.
۵ ـ طرفها تعهد می‌نمایند که از توسعه مستمر سامانه‌های (سیستمهای) ضدخزه‌ای که مؤثر و از نظر محیط‌زیستی ایمن باشد حمایت نمایند.
ماده ۲ـ تعاریف
از نظر این کنوانسیون به جز در مواردی که به نحو دیگری تصریح شده باشد:
۱ـ « دستگاه اجرائی» به معنای دولت کشوری است که کشتی تحت اجازه آن فعالیت می‌نماید. در رابطه با کشتی که محق به برافراشتن پرچم یک کشور است، دستگاه اجرائی، دولت همان کشور است. در مورد سکوهای ثابت یا شناوری که در حال اکتشاف و بهره‌برداری از بستر دریا و زیر بستر آن در مجاورت ساحلی میباشند که کشور ساحلی بر آنها حقوق حاکمیتی را برای اکتشاف و بهره برداری از منابع طبیعی آنها اعمال می‌کند، دستگاه اجرائی، دولت کشور ساحلی مربوط خواهد بود.
۲ـ «سامانه (سیستم) ضد خزه» به معنای پوشش، رنگ، پرداخت سطح، سطح یا ابزاری است که به منظور کنترل یا جلوگیری از چسبیدن موجودات زنده ناخواسته بر روی بدنه کشتی به کار برده می‌شود.
۳ـ «کارگروه» به معنای کارگروه حفاظت محیط‌زیست دریایی سازمان است.
۴ـ «ظرفیت ناخالص» به معنای ظرفیت ناخالصی است که طبق مقررات اندازه‌گیری ظرفیت، مندرج در پیوست (۱) کنوانسیون بین‌المللی اندازه‌گیری ظرفیت کشتیها، مصوب ۱۹۶۹ میلادی (۱۳۴۸ هجری‌شمسی)، یا هر کنوانسیون جایگزین محاسبه شده باشد.
۵ ـ « سفر بین‌المللی» به معنای سفری است که توسط کشتی محق به برافراشتن پرچم یک کشور، به بندر، کارخانه کشتی‌سازی یا پایانه فراساحلی تحت صلاحیت کشور دیگری یا بالعکس انجام پذیرد.
۶ ـ « طول» به معنای طولی است که در کنوانسیون بین‌المللی خط شاهین، مصوب ۱۹۶۶ میلادی (۱۳۴۵هجری‌شمسی)، آن‌طور که توسط پروتکل مربوط به آن در سال ۱۹۸۸ میلادی (۱۳۶۷ هجری‌شمسی) اصلاح شده، یا هر کنوانسیون جایگزین تعریف شده است.
۷ـ «سازمان» به معنای سازمان بین‌المللی دریانوردی است.
۸ ـ «دبیر کل» به معنای دبیر کل سازمان است.
۹ـ «کشتی» به معنای شناوری از هر نوع است که در محیط‌زیست دریایی فعالیت می‌نماید و شامل قایق¬های پرنده(هیدروفویل)، هاورکرافت ها، زیردریاییها، واحدهای شناور، سکوهای ثابت یا شناور، واحدهای ذخیره ساز شناور(«اف اس یو»ها) و واحدهای شناور تولید، ذخیره سازی و تخلیه («اف پی اس اُ»ها) است.
۱۰ـ «گروه فنی» مجموعه‌ای است متشکل از نمایندگان طرفها، اعضاء سازمان، سازمان ملل متحد و نهادهای تخصصی آن، سازمانهایی بین دولتی که با سازمان موافقتنامه‌هایی را منعقد نموده¬اند و سازمانهایی غیردولتی که در موقعیت مشاوره‌ای با سازمان هستند و ترجیحاً‌باید شامل نمایندگانی از مؤسسات و آزمایشگاههای فعال در زمینه تجزیه و تحلیل سامانه‌های(سیستمهای) ضد خزه باشند . این نمایندگان باید دارای تخصصی لازم در زمینه تبعات و اثرات زیست محیطی، اثرات سم شناختی، زیست شناسی دریایی، سلامت انسان، تجزیه و تحلیل اقتصادی، مدیریت خطر، کشتیرانی بین‌المللی، فناوری اندود نمودن سامانه‌های (سیستمهای) ضدخزه یا سایر زمینه¬های تخصصی لازم به منظور بررسی عینی مزایای فنی یک پیشنهاد جامع باشند.
ماده۳ـ دامنه شمول
۱ـ این کنوانسیون جز در مواردی که در این کنوانسیون به گونه‌ای دیگر تصریح شده باشد، در مورد کشتیهای زیر اعمال می‌گردد:
الف) کشتیهایی که محق به برافراشتن پرچم یک طرف هستند؛
ب) کشتیهایی که محق به برافراشتن پرچم یک طرف نیستند، اما تحت حاکمیت یکی از طرفها فعالیت می‌کنند؛ و
پ) کشتیهایی که وارد یک بندر، کارخانه کشتی‌سازی، یا پایانه فراساحلی یک طرف میشوند، اما شامل جزءهای (الف) یا (ب) نیستند.
۲ـ این کنوانسیون در مورد کشتیهای جنگی، کشتیهای تدارکاتی یا سایر کشتیهایی که تحت مالکیت یا بهره‌برداری یکی از طرفها هستند و در حال حاضر صرفاً جهت خدمات دولتی غیرتجاری مورد استفاده قرار می‌گیرند، اعمال نمی‌گردد. با این وجود، هر طرف باید با اتخاذ اقدامات مناسب بدون واردکردن خللی بر عملیات یا قابلیتهای عملیاتی اینگونه کشتیها که تحت مالکیت یا بهره‌برداری آن طرف میباشند، اطمینان حاصل کند که‌این‌گونه کشتیها تا حدمتعارف و عملی، طبق الزامات این کنوانسیون فعالیت می‌نمایند.
۳ـ طرفها باید در صورت لزوم الزامات این کنوانسیون را در مورد کشتیهای دولتهای غیرطرف این کنوانسیون جهت حصول اطمینان از این که رفتار مطلوبتری در مورد این کشتیها اعمال نمی‌شود، اعمال نمایند.
ماده۴ـ کنترل‌‌سامانه‌های(سیستمهای) ضدخزه
۱ـ هر طرف باید طبق الزامات مندرج در پیوست(۱)، موارد زیر را ممنوع و یا محدود نماید:
الف) استعمال، استعمال مجدد، نصب یا استفاده از سامانه‌های (سیستمهای) مضر ضد خزه بر روی کشتیهای موضوع جزءهای (الف) یا (ب) بند (۱) ماده (۳)؛ و
ب) استعمال، استعمال مجدد، نصب یا استفاده از چنین سامانه‌هایی (سیستمهایی) بر روی کشتیهای موضوع جزء (پ) بند (۱) ماده (۳) ، هنگام حضور کشتی در بندر، کارخانه کشتی‌سازی، یا پایانه فراساحلی یکی از طرفها و باید برای حصول اطمینان از رعایت الزامات توسط چنین کشتیهایی، اقدامات مؤثری را به عمل آورد.
۲ـ کشتیهای دارای سامانه(سیستم) ضدخزه که بر اساس اصلاحیه پیوست (۱)، متعاقب لازم‌الاجراء شدن این کنوانسیون کنترل میشوند، میتوانند سامانه (سیستم) مزبور را تا زمـان برنامه‌ریزی شـده تجدید بعدی آن سامانه (سیستم)، حفظ نمایند، اما تحت هیچ شرایطی این زمان نباید از شصت‌ماه بعد از استعمال اینگونه سامانه‌ها (سیستمها) تجاوز نماید، مگر آن که کارگروه مقرر نماید که شرایط استثنائی وجود دارد که اعمال کنترل زودتر را ایجاب می‌نماید.
ماده۵ ـ کنترل مواد زائد پیوست (۱)
یک طرف با در نظر گرفتن قواعد، استانداردها و الزامات بین‌المللی باید اقدامات مناسبی را در سرزمین خویش اتخاذ نماید تا مقرر کند مواد زائد ناشی از استفاده یا برداشتن یک سامـانه (سیستم) ضدخزه کنـترل شده در پیوست (۱)، به روشی ایمن و مورد قبول از نظر زیست‌محیطی در جهت حفظ سلامت انسان و محیط‌زیست، جمع‌آوری، جابه‌جا، پردازش و دفع شود.
ماده۶ ـ فرآیند پیشنهاد اصلاحات کنترل سامانه‌های (سیستمهای) ضدخزه
۱ـ هر طرف میتواند اصلاحیه پیوست (۱) را مطابق این ماده پیشنهاد نماید.
۲ـ پیشنهاد اولیه باید حاوی اطلاعات خواسته شده در پیوست (۲) باشد و به سازمان تسلیم گردد. سازمان پس از دریافت پیشنهاد، باید آن را به اطلاع طرفها، کشورهای عضو سازمان، سازمان ملل‌متحد و نهادهای تخصصی آن و سازمانهایی بین دولتی که موافقتنامه‌هایی را با سازمان منعقد نموده‌اند و سازمانهایی غیردولتی که در موقعیت مشاوره‌ای با سازمان هستند، برساند و در اختیار آنها قرار دهد.
۳ـ کارگروه باید درخصوص نیاز یا عدم نیاز سامانه (سیستم) ضدخزه مورد بحث به بررسی دقیق‌تر بر اساس پیشنهاد اولیه تصمیم‌گیری نماید. چنانچه کارگروه مقرر نماید که بررسی دقیق‌تری لازم است، باید از طرف پیشنهاددهنده بخواهد پیشنهاد جامعی حاوی اطلاعات مورد نیاز پیوست (۳) را به کارگروه تسلیم نماید، مگر آن که پیشنهاد اولیه حاوی تمام اطلاعات مورد لزوم پیوست (۳) نیز باشد. در صورتی که کارگروه معتقد باشد تهدید خسارت جدی یا برگشت ناپذیر وجود دارد، نبود قطعیت کامل علمی‌نباید به عنوان علتی برای جلوگیری از تصمیم‌گیری جهت ادامه ارزیابی پیشنهاد، استفاده گردد. کارگروه باید طبق ماده (۷)، گروه فنی را تشکیل دهد.
۴ـ گروه فنی باید پیشنهاد جامع را همراه با هر گونه اطلاعات اضافه‌ای که توسط هر یک از واحدهای ذینفع ارائه شده است بررسی کند و ارزیابی و گزارشی را در مورد این که آیا این پیشنهاد ثابت می‌کند که امکان وجود خطر غیرمتعارف اثرات منفی بر سایر موجودات زنده غیر هدف یا سلامت انسان به‌گونه‌ای است که اصلاح پیوست(۱) را ایجاب نماید. در این رابطه:
الف) بررسی گروه فنی باید شامل موارد زیر باشد:
۱) ارزیابی رابطه بین سامانه (سیستم) ضدخزه مورد بحث و اثرات منفی مشاهده شده مربوط در محیط‌زیست یا بر سلامت انسان که شامل مصرف غذاهای دریایی تحت تأثیر قرار گرفته می‌شود اما محدود به آن نمی‌گردد یا از طریق مطالعات کنترل شده بر اساس اطلاعات مشروح در پیوست (۳) و هر گونه اطلاعات مربوط دیگری که آشکار شود؛
۲) ارزیابی کاهش خطر بالقوه منتسب به اقدامات کنترلی پیشنهادی و هرگونه اقدامات کنترلی دیگر که ممکن است مدنظر گروه فنی باشد؛
۳) بررسی اطلاعات موجود در مورد امکان سنجی فنی اقدامات کنترلی و مقرون به صرفه بودن آن پیشنهاد؛
۴) بررسی اطلاعات موجود درباره سایر اثرات ناشی از ارائه اینگونه اقدامات کنترلی در ارتباط با:
ـ محیط‌زیست (شامل هزینه مربوط به عدم فعالیت و تأثیر بر کیفیت هوا اما محدود به آن نمی‌گردد)؛
ـ مسائل بهداشتی و ایمنی کارخانه کشتی‌سازی (یعنی تأثیر بر روی کارکنان کشتی‌سازی)؛
ـ هزینه ای که برای کشتیرانی بین‌المللی و سایر بخشهای مربوط در بر دارد، و
۵) بررسی در دسترس بودن جایگزینهای مناسب، از جمله بررسی خطرهای بالقوه جایگزینها.
ب) گزارش گروه فنی باید به صورت مکتوب باشد و هر یک از ارزیابی‌ها و ملاحظات موضوع جزء (الف) را لحاظ نماید، مگر آن که گروه فنی پس از ارزیابی موضوع ردیف (۱) جزء (الف) با تشخیص این که پیشنهاد مطرح شده نیازمند بررسی بیشتر نیست تصمیم بگیرد ارزیابی‌ها و ملاحظات مشروح در ردیف‌های (۲) تا (۵) جزء (الف) را ادامه ندهد.
پ) گزارش گروه فنی باید، از جمله شامل توصیه‌ای باشد که‌آیا کنترلهای بین‌المللی به موجب این کنوانسیون، در مورد سامانه(سیستم) ضدخزه موردبحث براساس تناسب اقدامات کنترلی خاص مطروح در پیشنهاد جامع توجیه دارد یا این که گروه اقدامات کنترلی دیگری را مناسبتر می‌داند.
۵ ـ گزارش گروه فنی باید قبل از بررسی توسط کارگروه، به اطلاع تمام طرفها، اعضاء سازمان، سازمان ملل متحد و نهادهای تخصصی آن، سازمانهایی بین دولتی که با سازمان موافقتنامه¬هایی را منعقد نموده¬اند و سازمانهایی غیردولتی که در موقعیت مشاوره‌ای با سازمان هستند، برسد. کارگروه باید با توجه به گزارش گروه فنی در مورد تأیید پیشنهادهای ارائه شده برای اصلاح پیوست (۱) و درصورت اقتضاء هرگونه تغییرات مربوط به آن، تصمیم‌گیری نماید.
در صورتی‌که گزارش مزبور نشان دهنده تهدید خسارت جدی یا برگشت‌ناپذیر باشد، صرف فقدان قطعیت علمی کامل نباید به خودی خود به عنوان علتی برای ممانعت از تصمیم در مورد ثبت سامانه (سیستم) ضد خزه در پیوست(۱) استفاده شود. چنانچه کارگروه اصلاحیه‌های پیشنهادی پیوست (۱) را تصویب کند این اصلاحیه¬ها باید طبق جزء(الف) بند (۶) ماده (۱۶) منتشر شوند. تصمیم به عدم‌تصویب پیشنهاد مزبور نباید مانعی برای ارائه پیشنهاد جدید در مورد یک سامانه (سیستم) ضدخزه خاص با توجه به اطلاعات تازه به دست آمده باشد.
۶ ـ فقط طرفها میتوانند در تصمیم‌گیریهای کارگروه به شرح مذکور دربندهای (۳) و(۵) شرکت نمایند.
ماده۷ـ گروههای فنی
۱ـ کارگروه پس از دریافت پیشنهاد جامع، اقدام به تشکیل گروه فنی براساس ماده (۶) خواهد نمود. در مواردی که چند پیشنهاد به طور همزمان یا متعاقب هم دریافت شوند، کارگروه میتواند در صورت لزوم یک یا چند گروه فنی تشکیل دهد.
۲ـ هر طرف میتواند در مباحث گروههای فنی شرکت نماید و باید از نظرات تخصصی کارشناسان مربوط که در اختیار آن طرف است استفاده نماید.
۳ـ کارگروه باید در مورد شرح وظایف، ساختار و فعالیت گروههای فنی تصمیم‌گیری نماید. چنین مواردی باید در مورد حفظ هر اطلاعات محرمانه‌ایی که ممکن است ارائه شود، پیش‌بینی‌های لازم را به عمل آورد. گروههای فنی میتوانند جلساتی را در صورت نیاز تشکیل دهند، اما باید تلاش نمایند که فعالیتهای خود را از طریق مکاتبه یا پست الکترونیکی در صورت اقتضاء یا سایر رسانه‌ها، انجام دهند.
۴ـ فقط نمایندگان طرفها میتوانند در تنظیم هر توصیه‌ای به کارگروه به موجب ماده (۶) شرکت نمایند. گروه فنی باید تلاش کند بین نمایندگان طرفها اتفاق رأی حاصل گردد. در صورتی که اتفاق رأی حاصل نشود، گروه فنی باید دیدگاههای نمایندگان اقلیت را منعکس کند.
ماده۸ ـ تحقیقات علمی‌و فنی و پایش
۱ـ طرفها باید برای ارتقاء و تسهیل تحقیقات علمی و فنی مربوط به اثرات سامانه‌های (سیستمهای) ضدخزه و نیز پایش این اثرات، اقدامات مقتضی را به عمل آورند. به ویژه این تحقیقات باید شامل مشاهده، اندازه‌گیری، نمونه‌برداری، ارزیابی و تجزیه و تحلیل اثرات سامانه‌های (سیستمهای) ضدخزه باشد.
۲ـ هر طرف باید به منظور تحقق اهداف کنوانسیون، دسترسی به اطلاعات مربوط زیر را برای سایر طرفهای درخواست کننده فراهم نماید:
الف) فعالیتهای علمی‌و فنی انجام شده طبق این کنوانسیون؛
ب) برنامه‌های فناورانه و علمی‌دریایی و اهداف آنها؛ و
پ) اثرات مشاهده شده از برنامه‌های پایش و ارزیابی برنامه‌های مربوط به سامانه‌های (سیستمهای) ضدخزه.
ماده۹ـ ارتباط و تبادل اطلاعات
۱ـ هر یک از طرفها تعهد می‌کند که موارد زیر را به سازمان اطلاع دهد:
الف) فهرستی از بازرسان منتخب یا سازمانهایی شناخته شده را که اختیار یافته‌اند به نمایندگی از آن طرف، اداره امور مربوط به کنترل سامانه‌های (سیستمهای) ضد خزه طبق این‌کنوانسیون را انجام دهند جهت‌انتشار بین طرفها و اطلاع مأمورین‌آنها. از این رو دستگاه اجرائی باید سازمان را از مسؤولیتهای خاص و شرایط اختیارات تفویض شده به بازرسان منتخب یا سازمانهای شناخته شده، مطلع نماید، و
ب) اطلاعات مربوط به هرگونه سامانه (سیستم) ضدخزه تأیید شده، محدود شده، یا ممنوع شده به موجب قوانین داخلی خود به صورت سالانه.
۲ـ سازمان، باید اطلاعاتی را که به موجب بند (۱) دریافت داشته است،به هرطریق مناسب دردسترس قرار دهد.
۳ـ برای سامانه‌های (سیستمهای) ضدخزه تأیید شده، ثبت شده، یا مجاز شمرده شده توسط یک طرف، چنین طرفی باید درصورت درخواست دیگر طرفها، اطلاعات مربوط را که بر مبنای آنها تصمیم‌گیری کرده است از جمله اطلاعات پیش‌بینی‌شده در پیوست (۳) یا سایر اطلاعات مورد نیاز برای ارزیابی سامانه (سیستم) ضدخزه را در اختیار آنها قرار دهد، یا از سازندگان اینگونه سامانه‌ها (سیستمها) بخواهد این اطلاعات را در اختیار طرفهای درخواست‌کننده قرار دهند. اطلاعاتی‌که به موجب‌قانون تحت حفاظت است، نباید ارائه گردد.
ماده۱۰ ـ بازرسی و صدور گواهینامه
هر یک از طرفها باید اطمینان حاصل نماید که کشتیهایی که محق به برافراشتن پرچم آن طرف هستند یا با اجازه آن فعالیت می‌کنند، طبق مقررات مندرج در پیوست (۴) مورد بازرسی قرار می‌گیرند و برای آنها گواهینامه صادر می‌شود.
ماده۱۱ ـ بازدید کشتیها و کشف موارد نقض
۱ـ کشتی که این کنوانسیون در مورد آن اعمال شود میتواند در هر بندر، کارخانه کشتی‌سازی یا پایانه فراساحلی به منظور تعیین این که آیا کشتی مزبور با این کنوانسیون مطابقت دارد، توسط مأمورین مجاز یک طرف مورد بازرسی قرار گیرد. به جز مواردی که قرائن روشنی مبنی بر نقض این کنوانسیون توسط یک کشتی موجود باشد، چنین بازرسیهایی باید محدود به موارد زیر گردد:
(الف) تأیید این که در صورت لزوم، گواهینامه بین‌المللی معتبر سامانه (سیستم) ضدخزه یا اظهارنامه سامانه (سیستم) ضدخزه روی کشتی وجود دارد؛ و یا
(ب) نمونه برداری مختصر از سامانه (سیستم) ضدخزه کشتی به طوری که با در نظر گرفتن دستورالعملهای تهیه شده توسط سازمان۱ تأثیری بر یکپارچگی، ساختار یا عملکرد سامانه (سیستم) ضدخزه نداشته باشد. در هر حال، زمان لازم برای پردازش نتایج نمونه‌برداریها نباید مبنایی برای جلوگیری از حرکت و عزیمت کشتی تلقی گردد.
۲ـ اگر قرائنی روشن برای باور این مطلب وجود داشته باشد که کشتی این کنوانسیون را نقض نموده، می‌توان با در نظر گرفتن دستورالعملهای تهیه شده توسط سازمان بازرسی کاملی را به عمل آورد.۲
۳ـ چنانچه کشف گردد که کشتی این کنوانسیون را نقض نموده است، طرفی که بازدید را انجام می‌دهد میتواند اقداماتی در جهت اخطار، متوقف نمودن، اخراج یا ممانعت از ورود کشتی به بنادر خود به عمل آورد. طرفی که به علت عدم انطباق کشتی با این کنوانسیون چنین اقدامی‌را علیه کشتی به عمل می‌آورد، باید بدون درنگ دستگاه اجرائی کشتی مربوط را از این امر مطلع نماید.
۴ـ طرفها باید در زمینه کشف موارد نقض و اجراء این کنوانسیون با یکدیگر همکاری نمایند. همچنین یک طرف میتواند براساس دریافت درخواستی برای بازدید یک کشتی از سوی طرف دیگر که همراه با ادله کافی مبنی بر این باشد که کشتی در مغایرت با این کنوانسیون فعالیت می‌نماید یا فعالیت کرده است، کشتی را در هنگام ورود به بنادر، کارخانه کشتی‌سازی یا پایانه فراساحلی تحت صلاحیت خود، بازدید نماید. گزارش چنین بازدیدی باید برای طرف درخواست‌کننده و مقام صلاحیتدار دستگاه اجرائی کشتی مذکور ارسال گردد تا اقدام مقتضی بر اساس این کنوانسیون به عمل آید.
ماده۱۲ـ موارد نقض
۱ـ هرگونه نقض این کنوانسیون ممنوع است و باید به موجب قوانین دستگاه اجرائی کشتی مربوط ضمانت‌اجراءهائی برای نقض در هر کجا که رخ دهد، وضع شود. هنگامی‌که دستگاه اجرائی ذیربط از چنین نقضی مطلع گردد، باید موضوع را مورد رسیدگی قرار دهد و میتواند از طرف گزارش دهنده درخواست نماید دلایل بیشتری را در رابطه با نقض ادعاء شـده ارائه دهد. در صـورتی که دستـگاه اجرائی متقاعد گردد که دلایل کـافی برای پیگیری نقض مورد ادعاء وجود دارد، باید هر چه سریعتر بر اساس قوانین خود در این زمینه اقدام نماید. دستگاه اجرائی باید بدون درنگ طرفی که نقض مورد ادعاء را گزارش کرده و همچنین سازمان را از اقدامات به عمل آمده مطلع سازد. در صورتی که دستگاه اجرائی ظرف یک سال پس از دریافت اطلاعات هیچگونه اقدامی را به عمل نیاورد، باید مراتب را به طرف گزارش‌کننده نقض مورد ادعاء، اطلاع دهد.
۲ـ هر گونه نقض این کنوانسیون در قلمرو صلاحیت هر طرف ممنوع می‌باشد و باید ضمانت اجراهایی براساس قوانین آن طرف در نظر گرفته شود. هرگاه چنین نقضی صورت گیرد، آن طرف باید به یکی از دو صورت زیر عمل کند:
الف) طبق قوانین خود پیگیری را به عمل آورد؛ یا
ب) آن اطلاعات و ادله‌ای را که ممکن است در مورد نقض انجام شده دراختیار داشته باشد، به دستگاه اجرائی کشتی ذیربط ارائه دهد.
۳ـ ضمانت اجراهای وضع شده به موجب قوانین یک طرف در اجراء این ماده، باید به اندازه‌ای شدید باشد که انگیزه نقض این کنوانسیون را در هرجا کاهش دهد.
ماده۱۳ـ تأخیر یا متوقف کردن ناموجه کشتیها
۱ـ کلیه تلاش‌های ممکن باید به عمل آید تا از متوقف کردن یا ایجاد تأخیر ناموجه کشتی به موجب مواد (۱۱) یا (۱۲) اجتناب شود.
۲ـ هنگامی‌که کشتی بدون دلایل موجه با تأخیر یا توقف به موجب مواد (۱۱) یا (۱۲) مواجه گردد، محق به دریافت غرامت برای هرگونه ضرر و زیان وارده خواهد بود.
ماده۱۴ـ حل و فصل اختلافات
طرفها باید هر گونه اختلافی در ارتباط با تفسیر یا اجراء این کنوانسیون را از طریق مذاکره، تحقیق، میانجی‌گری، مصالحه، داوری، رسیدگی قضائی، رجوع به سازمانها یا ترتیبات منطقه‌ای و یا سایر روش¬های مسالمت آمیز به انتخاب خویش بین خود حل و فصل نمایند.
ماده ۱۵ـ ارتباط با حقوق بین‌الملل دریاها
هیچ چیز در این کنوانسیون نباید به حقوق و تعهدات هر کشور بر اساس حقوق بین‌الملل عرفی که در کنوانسیون سازمان ملل متحد درباره حقوق دریاها منعکس شده است، خللی وارد نماید.
ماده ۱۶ـ اصلاحات
۱ـ این کنوانسیون ممکن است به هر یک از روشهای ذکر شده در بندهای زیر اصلاح شود.
۲ـ اصلاحات پس از بررسی در سازمان:
الف) هر طرفی میتواند اصلاح این کنوانسیون را پیشنهاد نماید. اصلاحیه پیشنهادی باید به دبیر کل تسلیم گردد و دبیر کل باید حداقل شش‌ماه قبل از بررسی اصلاحیه، آن را به طرفها و اعضاء سازمان ارسال نماید. در صورت ارائه پیشنهادی در مورد اصلاح پیوست (۱)، این پیشنهاد باید قبل از بررسی به موجب این ماده، طبق ماده(۶) مورد رسیدگی قرار گیرد.
ب) اصلاحیه‌ای که به شرح فوق پیشنهاد و ارسال شده است، باید جهت بررسی به کارگروه ارجاع داده شود. طرفها اعم از آن که عضو سازمان باشند یا نباشند، محق به شرکت در مراحل بررسی و تصویب اصلاحیه توسط کارگروه خواهند بود.
پ) اصلاحیه‌ها باید با اکثریت دو سوم طرفهای حاضر و رأی‌دهنده در کارگروه مورد تصویب قرار گیرد، مشروط بر آن که حداقل یک سوم طرفها در زمان رأی‌گیری حضور داشته باشند.
ت) اصلاحیه‌های مصوب طبق جزء(پ) باید توسط دبیرکل، جهت پذیرش برای طرفها ارسال گردد.
ث) یک اصلاحیه در شرایط زیر پذیرفته شده تلقی خواهد شد :
۱) اصلاحیه یکی از مواد این کنوانسیون در تاریخی پذیرفته شده تلقی می‌گردد که دو سوم طرفها، پذیرش خود را به دبیر کل اطلاع داده باشند.
۲) اصلاحیه پیوست، دوازده ماه پس از تاریخ تصویب آن یا هر تاریخ دیگری که کارگروه تعیین نماید، پذیرفته شده تلقی می‌گردد. در هر حال چنانچه تا آن تاریخ بیش از یک سوم طرفها اعتراض خود را در مورد آن اصلاحیه به اطلاع دبیرکل برسانند، این اصلاحیه پذیرفته شده تلقی نمی‌شود.
ج) اصلاحیه در شرایط زیر لازم الاجراء خواهد شد:
۱) اصلاحیه یکی از مواد این کنوانسیون، شش ماه پس از تاریخی که در آن طبق ردیف (۱) جزء (ث) پذیرفته شده تلقی شده است، برای طرفهایی که پذیرش آن را اظهار نموده‌اند، لازم الاجراء خواهد شد.
۲) اصلاحیه پیوست (۱)، شش ماه پس از تاریخی که در آن تاریخ پذیرفته‌شده تلقی گردیده است برای کلیه طرفها لازم‌الاجراء می‌گردد، به استثنای هر طرفی که دارای شرایط زیر باشد:
۱ـ اعتراض خود را نسبت به اصلاحیه مورد نظر، طبق ردیف (۲) جزء(ث) اعلام نموده و از آن صرف‌نظر نکرده باشد؛
۲ـ قـبل از لازم الاجراء شدن چنین اصلاحیه‌ای به دبیرکل اطلاع داده باشد که اصلاحیه مـزبور فقط پس از اطلاعیه متعاقب در مـورد پذیرش، برای آن لازم‌الاجـراء خواهد گردید؛ یا
۳ـ در زمان سپردن سند تنفیذ، پذیرش یا تصویب یا الحاق به کنوانسیون اعلام نموده باشد که اصلاحات پیوست (۱) تنها وقتی برای آن لازم‌الاجراء می‌گردد که به دبیرکل اعلام کند که‌این اصلاحات را پذیرفته است.
(۳) اصلاحیه پیوستی غیر از پیوست (۱)، شش ماه پس از تاریخی که در آن تاریخ پذیرفته شده تلقی گردیده است، برای کلـیه طرفها لازم‌الاجراء می‌گردد، به استثناء طرفهایی که طبق ردیف (۲) جزء(ث) اعتراض خود را نسبت به اصلاحیه اعلام کرده و از آن صرف‌نظر نکرده باشند؛
چ)
۱) طرفی که طبق قسمت(۱) ردیف (۲) یا (۳) جزء (ث) اعتراض خود را نسبت به اصلاحیه اعلام نموده باشد، میتواند متعاقباً مراتب پذیرش اصلاحیه را به دبیرکل اعلام دارد. چنین اصلاحیه‌ای برای آن طرف شش ماه پس از تاریخ اعلام پذیرش یا در تاریخی که اصلاحیه لازم الاجراء می‌گردد، هر کدام که دیرتر باشد، لازم الاجراء می‌شود.
۲) اگر طرفی که به ترتیب اطلاعیه یا بیانیه‌موضوع قسمت (۲) ردیف (۲) یا (۳) جزء(ث) را صادر کرده است پذیرش خود را در مورد اصلاحیه به دبیرکل اطلاع دهد، چنین اصلاحیه‌ای شش ماه پس از تاریخ اطلاعیه پذیرش آن طرف یا در تاریخ لازم‌الاجراء شدن آن اصلاحیه، هر کدام که دیرتر باشد، برای طرف مزبور لازم‌الاجراء می‌گردد.
۳) اصلاحیه توسط یک کنفرانس:
الف) در صورت درخواست یک طرف و موافقت حداقل یک سوم طرفها، سازمان باید برای بررسی اصلاحات این کنوانسیون، فراهمایی (کنفرانس) طرفها را تشکیل دهد.
ب) اصلاحیه‌ای که توسط چنین فراهمایی با رأی اکثریت دو سوم طرفهای حاضر و رأی دهنده تصویب گردد، توسط دبیر کل جهت پذیرش به همه طرفها ارسال خواهد شد.
پ) اصلاحیه به ترتیب طبق رویه های مشروح در جزءهای (ث) و (ج) بند (۲) این ماده پذیرفته‌شده تلقی و لازم الاجراء خواهد شد، مگر آن که در فراهمایی به گونه دیگری تصمیم‌گیری شده باشد.
۴ـ هر طرفی که از پذیرش اصلاحیه پیوست امتناع کرده باشد، صرفاً در مورد اعمال آن اصلاحیه به عنوان غیرطرف محسوب می‌شود.
۵ ـ اضافه‌کردن پیوست جدید باید طبق روش قابل اعمال در مورد اصلاحیه یک ماده کنوانسیون، پیشنهاد، تصویب و لازم الاجراء گردد.
۶ ـ هر گونه اطلاعیه یا بیانیه به موجب این ماده باید به صورت کتبی به دبیرکل تسلیم گردد.
۷ـ دبیر کل باید طرفها و اعضاء سازمان را در موارد زیر مطلع نماید:
الف) هرگونه اصلاحیه‌ای که لازم‌الاجراء می‌گردد و تاریخ لازم‌الاجراء شدن آن به طور کلی و برای هر یک از طرفها؛ و
ب) هر گونه اطلاعیه یا بیانیه به موجب این ماده.
ماده۱۷ـ امضاء، تنفیذ، پذیرش، تصویب و الحاق
۱ـ این کنوانسیون از اول فوریه ۲۰۰۲ میلادی (۱۲/۱۱/۱۳۸۰ هجری‌شمسی) تا ۳۱ دسامبر ۲۰۰۲ میلادی (۱۰/۱۰/۱۳۸۱ هجری‌شمسی) جهت امضاء هر یک از کشورها در مقر سازمان مفتوح می‌باشد و از آن به بعد نیز جهت الحاق هر یک از کشورها مفتوح خواهد ماند.
۲ـ کشورها میتوانند از راه‌های زیر طرف این کنوانسیون شوند:
الف) امضاء بدون شرط تنفیذ، پذیرش یا تصویب؛ یا
ب) امضاء به شرط تنفیذ، پذیرش یا تصویب که متعاقب آن تنفیذ، پذیرش یا تصویب صورت گیرد؛ یا
پ) الحاق.
۳ـ تنفیذ، پذیرش، تصویب یا الحاق با سپردن سندی به‌این منظور نزد دبیرکل نافذ خواهد شد.
۴ـ در صورتی که کشوری از دو یا چند واحد سرزمینی تشکیل می‌شود که نظامهای حقوقی متفاوتی در ارتباط با موضوعات مورد حکم در این کنوانسیون در آنها حاکم است، این کشور میتواند در زمان امضاء ، تنفیذ، پذیرش، تصویب یا الحاق اعلام نماید که این کنوانسیون به کلیه واحدهای سرزمینی یا تنها به یک یا چند واحد سرزمینی آن تعمیم می‌یابد و میتواند در هر زمانی این بیانیه را با ارائه بیانیه دیگری اصلاح نماید.
۵ ـ هرگونه بیانیه‌ای از این قبیل باید به اطلاع دبیر کل برسد و باید به طور صریح واحدهای سرزمینی را که‌این کنوانسیون در مورد آنها اعمال می‌گردد، بیان نماید.
ماده ۱۸ـ لازم الاجراء شدن
۱ـ این کنوانسیون دوازده ماه بعد از تاریخی لازم الاجراء خواهد شد که در آن حداقل بیست و پنج کشور که مجموع ظرفیت ناوگانهای تجاری آنها حداقل بیست و پنج درصد (۲۵%) ظرفیت ناخالص کشتیرانی تجاری جهان را تشکیل دهد، بدون شرط تنفیذ، پذیرش یا تصویب، آن را امضاء یا طبق ماده (۱۷)، سند مورد نیاز برای تنفیذ، پذیرش، تصویب یا الحاق را سپرده باشند.
۲ـ در مورد کشورهایی که سند تنفیذ، پذیرش، تصویب یا الحاق به این کنوانسیون را بعد از برآورده‌شدن الزامات مربوط به لازم‌الاجراء شدن آن و پیش از تاریخ لازم‌الاجراء شدن سپرده‌اند، تنفیذ، پذیرش، تصویب یا الحاق به کنوانسیون در تاریخ لازم الاجراء شدن ایـن کنوانسیون یـا سه ماه بعـد از تاریخ سپردن سـند، هر کـدام که دیـرتر باشـد، نافذ خواهد شد.
۳ـ هرگونه سند تنفیذ، پذیرش، تصویب و یا الحاق که بعد از تاریخ لازم‌الاجراء شدن این کنوانسیون سپرده شده باشد، سه ماه بعد از تاریخ سپردن نافذ خواهد شد.
۴ـ هر سند تنفیذ، پذیرش، تصویب و یا الحاق سپرده شده پس از تاریخی که اصلاحیه کنوانسیون طبق ماده (۱۶) پذیرفته شده تلقی می‌گردد، به منزله الحاق به کنوانسیون اصلاح شده تلقی خواهد شد.
ماده ۱۹ـ انصراف
۱ـ هر طرفی میتواند در هر زمان پس از گذشتن دو سال از تاریخی که کنوانسیون برای آن طرف لازم‌الاجراء می‌شود، از عضویت در این کنوانسیون انصراف دهد.
۲ـ انصراف از عضویت در کنوانسیون از طریق ارائه اطلاعیه کتبی به دبیر کل صورت خواهد گرفت و یک سال پس از دریافت یا هر مدت طولانی‌تری که ممکن است در آن اطلاعیه ذکر شود، نافذ خواهد شد.
ماده ۲۰ ـ امین اسناد
۱ـ این کنوانسیون نزد دبیر کل سپرده می شود که باید نسخه های موثق این کنوانسیون را در اختیار کلیه کشورهایی که آن را امضاء کرده¬اند یا به آن ملحق شده اند، قرار دهد.
۲ـ علاوه بر وظایف مقرر در بخشهای دیگر این کنوانسیون، دبیر کل باید:
الف) موارد زیر را به اطلاع کلیه کشورهایی که این کنوانسیون را امضاء کرده یا به آن ملحق شده‌اند، برساند:
۱) هر امضاء جدید یا سپردن سند تنفیذ، پذیرش، تصویب یا الحاق همراه با تاریخ مربوط؛
۲) تاریخ لازم الاجراء شدن این کنوانسیون؛ و
۳) تودیع هرگونه سند انصراف از عضویت در این کنوانسیون همراه با تاریخ دریافت آن و تاریخ نافذ شدن انصراف از عضویت؛ و
ب) به محض لازم الاجراء شدن این کنوانسیون، متن آن را به دبیرخانه سازمان ملـل متحد ارسال نـماید تا طبق ماده (۱۰۲) منشور سازمـان ملل متحـد ثبت و منتشر گردد.
ماده ۲۱ـ زبانها
ایـن کنوانسـیون در یک نسـخه اصلی به زبانـهای عربی، چـینی، انگلـیسی، فرانسوی، روسی و اسپانیایی تهیه شده است که هر یک از این متون از اعتبار مساوی برخوردار است.
در تأیید مراتب فوق، امضاء کنندگان زیر که از طرف دولتهای متبوع خود بدین منظور به طور مقتضی مجاز میباشند، این کنوانسیون را امضاء نموده‌اند.
این کنوانسیون در لندن به تاریخ پنجم اکتبر سال ۲۰۰۱ میلادی (سیزدهم مهر ۱۳۸۰هجری شمسی) تصویب شد.
۱ـ به دستورالعمل نمونه‌گیری مختصر سامانه‌های (سیستمهای) ضدخزه کشتیها مصوب کارگروه حفاظت محیط‌زیست دریایی سازمان به موجب قطعنامه (۴۹) ۱۰۴(ام.ای.پی.سی)، مراجعه کنید.
۲ـ به دستورالعمل بازرسی سامانه‌های (سیستمهای) ضدخزه کشتیها مصوب کارگروه حفاظت محیط‌زیست دریایی سازمان به موجب قطعنامه (۴۹) ۱۰۵(ام.ای.پی.سی) مراجعه کنید.
پیوست ۱
کنترل سامانه‌های (سیستمهای) ضد خزه
سامانه (سیستم) ضدخزه اقدامات کنترلی اعمال تاریخ اجرائی شدن ترکیبات آلی قلع‌دار که به عنوان زیست‌کش در سامانه‌های (سیستمهای) ضدخزه به کار می‌روند کشتیها نباید از این ترکیبات استفاده یا استفاده مجدد نمایند. کلیه کشتیها اول ژانویه ۲۰۰۳ میلادی (۱۱/۱۰/۱۳۸۱ هجری‌شمسی) ترکیبات آلی قلع‌دار که به عنوان زیست‌کش در سامانه‌های (سیستمهای) ضدخزه به کار می‌روند کشتیها:
۱ـ نباید از اینگونه ترکیبات بر روی بدنه یا قطعات بیرونی یا سطوح خارجی استفاده کنند؛ یا
۲ـ باید از روکشی استفاده کنند تا مانعی در برابر این ترکیبات باشد که از سامانه (سیستم) ضدخزه زیرین که طبق استانداردهای موجود نیست، جدا می‌شود. کلیه کشتیها (به استثناء سکوهای ثابت و شناور،«اف اس یو»ها و «اف پی اِس اُ»ها که قبل از اول ژانویه ۲۰۰۳ میلادی (۱۱/۱۰/۱۳۸۱ هجری شمسی) ساخته شده‌اند و در اول ژانویه ۲۰۰۳ میلادی (۱۱/۱۰/۱۳۸۱ هجری شمسی) یا پس از آن به حوضچه خشک نرفته‌اند.) اول ژانویه ۲۰۰۸ میلادی (۱۱/۱۰/۱۳۸۶ هجری شمسی)
پیوست ۲
عناصر لازم برای پیشنهاد اولیه
۱ـ پیشنهاد اولیه باید شامل مستندات کافی، در بردارنده حداقل موارد زیر باشد:
الف) معرفی سامانه (سیستم)ضدخزه عنوان شده در پیشنهاد: نام سامانه (سیستم) ضـدخزه؛ نام مواد فعال اصلی و شمـاره ثبت در خدمات چکیده‌نامه‌های شیمیـایی
(شماره سی.اِی.اس) چنانچه قابل اعمال باشد؛ یا اجزاء سامانه (سیستم)که احتمال می‌رود اثرات زیان بار ایجاد نماید؛
ب) مشـخص نمودن اطلاعاتی که نـشان می‌دهند سامانه (سیستم) ضـد خزه یا فرآورده‌های تغییـر یافته آن ممـکن است خطراتی را برای سلامت انـسان به هـمراه داشته باشـد یا موجب بروز اثـرات زیانبـاری بر روی موجـودات زنده غـیرهدف در غلظتهایی شود که احتمال می‌رود در محیط‌زیست داشته باشند.(مانند نتایج مطالعات مربوط به میزان سمی بودن بر روی گونه‌های نمونه یا اطلاعات مربوط به تجمع این مواد در بدن موجودات زنده)
پ) موارد نشان دهنده امکان تجمع عناصر سمی‌موجود در سامانه‌های (سیستمهای) ضدخزه یا فرآورده‌های تغییر شکل یافته آن، در غلظتهایی در محیط‌زیست که اثرات زیانباری بر روی موجودات زنده غیر هدف، سلامت انسان و یا کیفیت آب ایجاد می‌نمایند (مانند اطلاعات مربوط به پایداری در ستون آب، رسوبات و موجودات زنده؛ میزان رهاسازی اجزاء سمی از سطوح رنگ شده در مطالعات یا در شرایط استفاده واقعی؛ یا داده‌های پایش، اگر در دسترس باشد)
(ت) تجزیه و تحلیل رابطه بین سامانه (سیستم) ضدخزه، اثرات زیانبار مربوط و غلظتهای مشاهده شده یا قابل پیش‌بینی در محیط‌زیست، و
(ث) توصیه اولیه درخصوص نوع محدودیتهایی که میتواند در کاهش خطرات مربوط به سامانه (سیستم) ضدخزه مؤثر واقع شود.
۲ـ پیشنهاد اولیه باید طبق قواعد و رویه‌های سازمان ارائه گردد.
پیوست ۳
عناصر لازم برای پیشنهاد جامع
۱ـ پیشنهاد جامع باید شامل مستندات کافی، از جمله موارد زیر باشد:
الف) تغییرات در داده‌های مذکوردر پیشنهاد اولیه؛
ب) یافته‌های حاصل از گروه های داده ها مندرج در جزءهای (الف)،(ب) و (پ) بند (۳) چنانچه میسر باشد، بسته به موضوع پیشنهاد و تعیین یا تشریح روشهایی که بر اساس آن داده ها تغییر یافته است؛
پ) خلاصه‌ای از نتایج مطالعات انجام شده بر روی اثرات زیانبار سامانه (سیستم) ضدخزه؛
ت) درصورت انجام پایش، خلاصه‌ای از نتایج این پایش، از جمله اطلاعات مربوط به تردد کشتی و شرح کلی منطقه پایش شده؛
ث) خلاصه‌ای از داده‌های موجود درباره میزان خطری که متوجه زیست بوم یا محیط‌زیست بوده و نیز هرگونه برآورد غلظتهای زیست محیطی با استفاده از مدل‌های ریاضی که در آنها کلیه عوامل موجود درخصوص وضعیت آتی در محیط‌زیست، ترجیحاً آنهایی که از طریق تجربی تعیین شده‌است، همراه با تعیین یا تشریح روش الگوسازی؛
ج) ارزیابی ارتباط بین سامانه (سیستم) ضدخزه موردنظر، اثرات منفی مربوط و غلظتهای زیست محیطی مشاهده شده یا پیش بینی شده؛
چ) بیان کیفی میزان عدم قطعیت درباره ارزیابی‌های موضوع جزء(ج)؛
ح) توصیه‌ای درباره اقدامات کنترلی خاص جهت کاهش خطرات مربوط به سامانه‌های (سیستمهای) ضدخزه؛ و
خ) خلاصه‌ای از نتایج مطالعات موجود درباره اثرات بالقوه اقدامات کنترلی پیشنهادی در رابطه با کیفیت هوا، شرایط محوطه کشتی‌سازی، کشتیرانی بین‌المللی و سایر بخشهای مرتبط و نیز در دسترس بودن جایگزینهای مناسب
۲ـ در صورت امکان، پیشنهاد جامع باید شامل اطلاعاتی درباره هر یک از خواص فیزیکی و شیمیایی جزء یا اجزاء مورد نظر نیز باشد:
ـ نقطه ذوب؛
ـ نقطه جوش؛
ـ چگالی (چگالی نسبی)؛
ـ فشار بخار؛
ـ حلالیت در آب/ درجه اسیدی (پ.هاش)/ ثابت تفکیک یونی(پی.کی.اِی)؛
ـ قابلیت احیاء؛
ـ جرم مولکولی؛
ـ ساختار مولکولی؛ و
ـ سایر خواص شیمیایی و فیزیکی مشخص شده در پیشنهاد اولیه
۳ـ از نظر جزء (ب) بند (۱) فوق، گروه های داده‌ها به شرح زیر است:
الف) داده‌های مربوط به سرانجام و اثرات ماده در محیط‌زیست:
ـ حالات تجزیه/پراکندگی (نظیر واکنش شیمیایی در مجاورت آب(هیدرولیز)، تجزیه نوری، تجزیه زیستی)؛
ـ پایداری در محیط مربوط (نظیر ستون آب، رسوبات، موجودات زنده)؛
ـ جداسازی از رسوبات/ آب
ـ نسبت جدا شدن زیست کش‌ها یا مواد فعال؛
ـ تعادل جرم؛
ـ هرگونه تجمع زیستی، ضریب تفکیک، ضریب آب/ اکتانول؛ و
ـ هرگونه واکنش جدید به هنگام آزادسازی یا اثرات برهم کنشی شناخته شده.
ب) داده‌های مربوط به اثرات ناخواسته بر روی گیاهان آبزی، بی مهرگان، ماهیها، پرندگان دریایی، پستانداران دریایی، گونه‌های در معرض خطر، سایر موجودات زنده، کیفیت آب، بستر دریا یا زیستگاه موجودات زنده غیر هدف، از جمله موجودات حساس و نمونه:
ـ سمیت حاد؛
ـ سمیت مزمن؛
ـ سمیت رشدی و تولید مثلی؛
ـ اختلال غدد درون ریز؛
ـ سمیت رسوبات؛
ـ در دسترس بودن زیستی، بزرگنمایی زیستی، تغلیظ زیستی؛
ـ اثرات بر روی شبکه غذایی / جمعیت؛
ـ مشاهده اثرات زیانبار درمحل/کشتن ماهیها/ به گل نشستن/ تجزیه و تحلیل بافتها؛ و
ـ بقایای موجود در غذاهای دریایی.
این داده‌ها باید با یک یا چند نوع از موجودات زنده غیر هدف مانند گیاهان آبزی، بی‌مهرگان، ماهیها، پرندگان، پستانداران و گونه‌های در معرض خطر در ارتباط باشد.
پ) داده‌های مربوط به اثرات بالقوه بر روی سلامت انسان(شامل مصرف غذاهای دریایی آلوده شده اما به‌این مورد محدود نمی‌شود).
۴ـ پیشنهاد جامع باید شامل شرحی در مورد روشهای اعمال شده و نیز هرگونه اقدامات اتخاذ شده در زمینه تضمین کیفیت و هرگونه بازبینی مشابه بر روی مطالعات انجام شده باشد.
پیوست ۴
الزامات مربوط به بازرسیها و صدور گواهینامه
برای سامانه‌های (سیستمهای) ضدخزه
مقرره ۱ـ بازرسیها
۱ـ کشتیهای با ظرفیت ناخالص چهارصدتن و بالاتر مذکور در جزء (الف) بند (۱) ماده (۳) که در سفرهای بین‌المللی فعالیت می‌کنند به استثناء سکوهای ثابت و شناور، «اف اس یو»ها و «اف پی اس اُ» ها، مشمول بازرسیهایی به شرح زیر خواهد بود:
الف) بازرسی اولیه قبل از آنکه کشتی به خدمت گرفته شود یا قبل از آنکه گواهینامه بین‌المللی سامانه (سیستم) ضدخزه مورد لزوم به موجب مقرره (۲) یا (۳) (که از این پس «گواهینامه» نامیده می‌شود) برای اولین بار صادر گردد؛ و
ب) بازرسی پس از آنکه سامانه‌های (سیستمهای) ضدخزه تغییر یابد یا جایگزین شود. چنین بازرسیهایی باید در گواهینامه‌صادره طبق مقرره (۲) یا (۳) پشت‌نویسی شود.
۲ـ بازرسی باید به گونه‌ای باشد که اطمینان حاصل شود که سامانه (سیستم) ضدخزه کشتی به طور کامل با این کنوانسیون مطابقت دارد.
۳ـ در مورد کشتیهایی که مشمول مفاد بند (۱) این مقرره نمی‌شوند، دستگاه اجرائی باید به منظور حصول اطمینان از رعایت این کنوانسیون تدابیر لازم را به عمل آورد.
۴ـ
الف) برای اجراء این کنوانسیون، باید با درنظر گرفتن دستورالعملهای بازرسی که توسط سازمان تهیه شده‌است،۱ بازرسی کشتیها توسط مأمورین مجاز شناخته شده از طرف دستگاه اجرائی یا همان‌گونه که در بند (۱) مقرره (۳) معین گردیده است انجام شود. به عنوان راه دیگر، دستگاه اجرائی میتواند بازرسیها را به بازرسان منتخب برای این منظور یا سازمانهایی شناخته شده توسط دستگاه اجرائی محول نماید.
ب) دستگاه اجرائی که بازرسان را معرفی می‌کند یا سازمانهایی را جهت انجام بازرسی به رسمیت می‌شناسد،۲ باید به عنوان حداقل، به هر بازرس منتخب یا سازمان به رسمیت شناخته شده‌این اختیار را بدهد که :
۱) کشتی تحت بازرسی را، ملزم به تطبیق با مفاد پیوست (۱) نماید، و
۲) در صورت درخواست مقامهای صلاحیتدار کشور صاحب بندر طرف این کنوانسیون، بازرسیهای لازم را به عمل آورد.
پ) در صـورتی که دستگاه اجرائی، بـازرسی منتخب، یا سازمانی به رسمیت شناخته‌شده تشخیص دهد که سامانه (سیستم) ضدخزه کشتی موردنظر با مشخصه‌های گواهینامه مقرر شده به موجب مقرره (۲) یا (۳)، یا با الزامات این کنوانسیون مطابقت ندارد، دستگاه اجرائی، بازرس یا سازمان باید بدون درنگ از انجام اقدامات اصلاحی جهت تطابق کشتی اطمینان حاصل نماید. بازرس یا سازمان همچنین باید در موقع مقتضی دستگاه اجرائی را از چنین تصمیمی مطلع نماید. در صورتی که اقدام اصلاحی لازم صورت نگیرد، دستگاه اجرائی باید بدون درنگ از این امر مطلع شود و دستگاه اجرائی نیز باید اطمینان حاصل نماید که برای کشتی گواهینامه صادر نمی‌شود یا به نحو مقتضی باز پس گرفته می‌شود.
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
۱ـ به دستورالعمل بازرسی و صدور گواهینامه سامانه‌های (سیستمهای) ضدخزه کشتیها مصوب کارگروه حفاظت محیط‌زیست دریایی سازمان به موجب قطعنامه (۴۸)۱۰۲٫ام‌ای‌پی‌سی مراجعه کنید.
۲ـ به دستورالعمل مصوب سازمان به موجب قطعنامه (۱۸)۷۳۹٫الف. آن طور که ممکن است توسط سازمان اصلاح شود و معیارهای مصوب سازمان به موجب قطعنامه (۱۹)۷۸۹٫الف آن طور که ممکن است توسط سازمان اصلاح شود مراجعه کنید.
ت) در شرایط مشخص شده در جزء (پ) فوق‌در صورتی که کشتی در بندر طرف دیگری باشد، مراتب باید بدون درنگ به اطلاع مقامهای صلاحیتدار کشور صاحب بندر برسد. هنگامی‌که دستگاه اجرائی، بازرسی منتخب، یا سازمانی به رسمیت شناخته شده مقامهای صلاحیتدار کشور صاحب بندر را مطلع نموده باشند، دولت کشور صاحب بندر مربوط باید هرگونه کمک لازم جهت اجراء تعهدات بازرس، سازمان یا دستگاه اجرائی به موجب این مقرره، از جمله هرگونه اقدام مندرج در مواد (۱۱) یا (۱۲) را در اختیار آنها قرار دهد.
مقرره۲ـ صدور یا پشت‌نویسی گواهینامه بین‌المللی سامانه (سیستم) ضدخزه
۱ـ دستگاه اجرائی باید مقرر کند که برای کشتی که مقرره (۱) در مورد آن اعمال می‌شود گواهینامه‌ای پس از تکمیل موفقیت‌آمیز بازرسی طبق مقرره (۱) صادر شود. گواهینامه‌ای که با اجازه یک طرف صادر می‌گردد، باید مورد قبول سایر طرفها قرار گیرد و در تمام زمینه‌های موردنظر کنوانسیون به مانند گواهینامه‌ای که خود آنها صادر کرده‌اند، معتبر شناخته شود.
۲ـ گواهینامه‌ها باید توسط دستگاه اجرائی یا هر شخص یا سازمانی که به وسیله دستگاه اجرائی به طور مقتضی مجاز شده باشد، صادر یا پشت‌نویسی گردد. در هر حال مسؤولیت کامل گواهینامه‌به عهده دستگاه اجرائی است.
۳ـ در مورد کشتیهایی که قبل از تاریخ لازم‌الاجراءشدن کنترلی در مورد سامانه (سیستم) ضدخزه کنترل شده به موجب پیوست (۱)، از سامانه (سیستم) مزبور استفاده کرده باشند، دستگاه اجرائی باید براساس بندهای (۲) و(۳) این مقرره، حداکثر ظرف مدت‌دوسال بعد از لازم لاجراء شدن کنترلهای مذکور، گواهینامه‌ای را برای آنها صادر نماید. این بند هیچگونه تأثیری بر الزام کشتیها جهت تطابق با پیوست (۱) نخواهد داشت.
۴ـ گواهینامه موردنظر باید طبق نمونه ارائه شده در ضمیمه یک این پیوست تنظیم گردد و حداقل به زبانهای انگلیسی، فرانسوی یا اسپانیایی نوشته شود. در صورتی که از زبان رسمی‌کشور صادرکننده نیز استفاده شده باشد، درصورت هرگونه اختلاف یا مغایرتی این زبان حاکم خواهد بود.
مقرره۳ـ صدور یا پشت‌نویسی گواهینامه بین‌المللی سامانه (سیستم) ضدخزه توسط طرف دیگر
۱ـ بنا به درخواست دستگاه اجرائی، طرف دیگر میتواند امکان بازرسی کشتی را فراهم نماید و در صورتی که متقاعد گردد که کشتی مفاد کنوانسیون را رعایت می‌نماید، برای کشتی گواهینامه صادر نماید یا اجازه صدور آن را بدهد و در صورت اقتضاء، طبق این کنوانسیون گواهینامه کشتی را پشت‌نویسی نموده یا اجازه پشت‌نویسی آن را بدهد.
۲ـ نسخه‌ای از گواهینامه و نسخه‌ای از گزارش بازرسی باید در اسرع وقت برای دستگاه اجرائی درخواست‌کننده ارسال گردد.
۳ـ گواهینامه‌ای که بدین ترتیب صادر می‌شود، باید حاوی عبارتی به‌این مضمون باشد که این گواهینامه بنا به درخواست دستگاه اجرائی کشتی موضوع بند (۱) صادر شده است و از همان قدرت قانونی و رسمیت گواهینامه‌ای که توسط دستگاه اجرائی صادر می‌شود، برخوردار است.
۴ـ برای کشتی‌که محق به برافراشتن پرچم کشور غیرطرف است، هیچگونه گواهینامه‌ای صادر نمی‌گردد.
مقرره۴ ـ اعتبار گواهینامه بین‌المللی سامانه (سیستم) ضدخزه
۱ـ گواهینامه صادره به موجب مقرره (۲) یا (۳) در هر یک از موارد زیر از اعتبار ساقط خواهد شد:
الف) در صورتی‌که سامانه (سیستم) ضدخزه تغییر یابد یا جایگزین شود و گواهینامه طبق مفاد این کنوانسیون پشت‌نویسی نگردد؛ و
ب) درصورت انتقال کشتی به پرچم کشور دیگر. تنها در صورتی گواهینامه جدید صادر می‌گردد که طرف صادرکننده گواهینامه جدید کاملاً متقاعد شده باشد که کشتی با الزامات این کنوانسیون تطابق دارد. در صورت انتقال کشتی بین طرفها، در صورتی که درخواست ظرف سه ماه پس از عملی شدن این انتقال ارائه شده باشد، طرف صاحب پرچم قبلی باید هرچه سریعتر رونوشتی از گواهینامه‌هایی که قبل از انتقال در کشتی موجود بوده و نیز در صورت امکان رونوشت گزارشهای بازرسی مربوط را برای دستگاه اجرائی ارسال نماید.
۲ـ صدور گواهینامه جدید توسط یک طرف برای کشتی انتقالی از طرف دیگر، میتواند براساس بازرسی جدید یا بر اساس گواهینامه معتبر صادره توسط طرف صاحب پرچم قبلی انجام پذیرد.
مقرره ۵ ـ اعلامیه درباره سامانه (سیستم) ضدخزه
۱ـ دستگاه اجرائی باید کشتی‌فعال در سفرهای بین‌المللی را که طول آن بیست و چهارمتر یا بیشتر ولی ظرفیت ناخالص آن از چهارصدتن کمتر است و مشمول جزء (الف) بند (۱) ماده (۳) می‌باشد (به استثناء سکوهای ثابت و شناور، «اف اس یو»ها و «اف پی اِس اُ»ها ملزم نماید اعلامیه‌ای را به امضاء مالک یا نماینده مورد تأیید مالک کشتی به همراه داشته باشند. این اعلامیه باید با اسناد مربوط(نظیر رسید رنگ یا صورتحساب طرف قرارداد) همراه یا به طور مقتضی پشت‌نویسی شده باشد.
۲ـ این اعلامیه باید طبق نمونه ارائه شده در ضمیمه (۲) این پیوست تنظیم گردد و حداقل به زبان انگلیسی، فرانسوی یا اسپانیایی نوشته شود. چنانچه از زبان رسمی‌کشوری که کشتی محق به برافراشتن پرچم آن بوده نیز استفاده شده باشد، در صورت وجود اختلاف یا مغایرت، این زبان حاکم خواهد بود.
No comments:
Post a Comment