جهانی که در واقع «دامی» بیش نیست، و بشر مغرور و سرگردان، در ریسمان های به‌هم ‌تنیده‌ی آن تقلا می‌کند. در جامعه ی دیکتاتوری،.مدام بینِ انتخابِ درست و غلط، تردید است

از یک سو، با عملی که می‌دانند درست است، جانِ خود را به خطر می‌اندازند و از سوی دیگر، با سکوت در برابرِ استبداد، آرمانهایشان را می‌بازند. بهتر است فریاد برآوریم ومرگِ خود را جلو بیندازیم تا سکوت کنیم و جان دادنِ تدریجیِ خود را طولانی سازیم؟

نامه نرگس محمدى از زندان زنجان



۲۱ تیرماه زندانیان زن زنجان که ۱۸ نفر هستیم تفکیک شدیم و۶نفر که علایم کرونا نداشتند به بیرون بند منتقل شده و ما ۱۲ نفر که تقریبا” از ۱۱ روز پیش علائم کرونا نمایان شد در داخل بند قرنطینه شدیم هفته گذشته با وخامت حالمان و پیگیری خانوداه تست کرونا از ما گرفته اشد ولی جواب تست هرگز به ما ابلاغ نگردید امروز به ناگهان تعدادی به داخل بند آمده و بند را تفکیک کردند.

یکی از همبندیها که پنج شنبه با وخامت حالش

به بیمارستان منتقل شد با تشخیص قطعی کرونا امروز صبح با وثیقه آزاد شد .از حدود یک ماه پیش حدودا” ۳۰ نفر ورودی داشتیم که بعضی از آنها علایم کرونا داشتند حتی یکی از آنها با گواهی ابتلای کرونا به زندان منتقل شد ولی با وخامت حالشان به مرخصی رفتند .

ما ۱۲ نفر با علایم خستگی مفرط ودرد ناحیه شکم ،اسهال و استفراغ و از دست دادن حس بویایی بدون دارو و درمان و تغذیه مناسب روی تختها افتاده ایم .عدم امکانات پزشکی ،عدم فضای مناسب برای قرنطینه برای ورودی های جدید و عدم کنترل سلامتی آنها موجب شیوع ویروس کرونا در بند گردید که جای تامل دارد .من ازجناب آقای نمکی وزیر بهداشت تقاضا دارم نماینده ای جهت رسیدگی به وضعیت زندان زنان زنجان اعزام دارند .

من از طریق نامه شکایت قانونی خود را به جهت اعمال شرایط سخت و طاقت فرسای زندان زنجان در ۶ ماه گذشته وعدم رسیدگی پزشکی اعلام میدارم.طی این مدت بنا به دستور وزارت اطلاعات و قوه قضاییه حتی از خرید گوشت با هزینه خودم مخالفت شده است از ارائه کتاب ،تلفن فرزندانم در خارج از کشور ممانعت شده است و من قریب یک سال میباشد که صدای فرزندانم را نشنیده ام .اکنون نیز با ابتلا به کرونا بدون دارو وخدمات پزشکی بسر میبرم .


No comments:

Post a Comment